Bezpieczna diagnostyka pacjentów z implantami.

W dzisiejszej medycynie kluczową rolę odgrywa diagnostyka obrazowa. Jest ona kluczowym elementem umożliwiającym postawienie choremu poprawnej diagnozy. Ważne jest również odpowiednie przygotowanie pacjenta. Jedną z istotnych kwestii poruszanych podczas wykonywania  badań diagnostycznych jest obecność implantów w ciele pacjenta.

Badania obrazowe wykonywane w celu diagnostyki wielu schorzeń wykorzystują różne zjawiska fizyczne, zaczynając od promieniowania jonizującego, a kończąc na zjawisku rezonansu magnetycznego. Różne właściwości badań mają wpływ na warunki w jakich powinny zostać przeprowadzane. Ważne jest również odpowiednie przygotowanie pacjenta. Jedną z istotnych kwestii poruszanych podczas wykonywania  badań diagnostycznych jest obecność implantów w ciele pacjenta. Implanty możemy podzielić na te wykonane z metalu  ( pręty śródszpikowe, śruby, gwoździe) oraz te wykorzystujące inne tworzywa sztuczne (implanty stomatologiczne, piersiowe) co umożliwia odpowiedni wybór badania.
 W celu skutecznej oceny położenia implantu metalowego w ciele osoby badanej wykorzystywane jest promieniowanie rentgenowskie w postaci dwuwymiarowego zdjęcia RTG. Obecność implantu nie wpływa negatywnie na stan chorego, ani na jakość obrazu. Potocznie zwane prześwietlenie umożliwia obserwację złamania oraz pozwala na oszacowanie poziomu zrostu tkanki kostnej.
W badaniu tomografii komputerowej, która również wykorzystuje promieniowanie jonizujące posiadanie implantów nie jest wskazane. TK wykorzystuje znacznie większe dawki promieniowania co skutkuje powstaniem zakłóceń spowodowanych obecnością implantu. Elementy metalowe w polu badanym, mogą spowodować artefakty obrazu na tyle silne, że nie obraz nie będzie nadawał się do celów diagnostycznych.
Przeciwskazania do wykonania badania rezonansu magnetycznego pacjenta posiadającego w swoim ciele implanty wynikają ze specyficzności zjawiska fizycznego, wykorzystywanego w tej metodzie. Metale będące ferromagnetykami pod wpływem zjawiska rezonansu mogą zacząć się przemieszczać co spowodowałoby uszkodzenie tkanek lub poparzenie ciała pacjenta. Do ferromagnetyków należą m.in. żelazo, kobalt, nikiel i niektóre ich stopy oraz niektóre inne metale przejściowe, np. metale ziem rzadkich.
Przeciwwskazania dotyczą głównie protez ortopedycznych czy klipsów naczyniowych  o charakterze ferromagnetyków, obecnie zaś istnieje tendencja do wykonywania takich elementów ze stopów niemających właściwości ferromagnetycznych. Istnieją jednak bezwzględne przeciwskazania do wykonania badania MR. Są nimi:
o    elektrostymulatory serca
o    naurostymulatory
o    implanty ślimakowe
o    podskórne pompy lekowe
o    urządzenia aktywowane metaliczne
o    sztuczne zastawki serca
o    metalowe ciała obce w ciele pacjenta- np.  opiłki w gałce ocznej
W przypadku metalicznych protez, aparatów ortodontycznych i implantów stomatologicznych należy zawsze się liczyć z obecnością generowanych przez nie artefaktów, nawet gdy ich materiały konstrukcyjne nie mają właściwości ferromagnetycznych.
Z reguły pacjent przed badaniem wypełnia specjalną ankietę zawierającą szczegółowe pytania co do obecności ciał obcych, protez, stymulatorów i innych urządzeń. Jeśli pacjent posiada zaświadczenie dotyczące tworzywa z jakiego wykonany jest implant pomocne będzie zabranie go ze sobą na badanie.  Dotyczy to też wkładek domacicznych stosowanych jako forma antykoncepcji. Pacjent proszony jest zawsze o zdjęcie biżuterii oraz wyjęcie protez zębowych jeśli jest to możliwe.
Zastosowanie się do zaleceń osoby wykonującej badanie umożliwi sprawne, jakościowo dobre oraz co najważniejsze bezpieczne wykonanie niezbędnego badania.