W chorobie Parkinsona rehabilitacja jest czytnikiem bardzo ważnym, gdyż pomaga pacjentom odzyskać utracone zdolności i pomóc w codziennym życiu. Rehabilitacja obejmuje terapię ruchową (indywidualną i grupową), terapię mowy i rehabilitację psychologiczną.

Choroba Parkinsona nie wymaga leczenia szpitalnego. Najczęstszą formą terapii jest leczenie farmakologiczne, które ma na celu poprawienie jakości życia chorego poprzez spowolnienie tempa rozwoju przypadłości.

Choroba ta charakteryzuje się sztywnością mięśniową oraz zubożeniem ruchowym. Częściej dosięga mężczyzn niż kobiety. W typowych przypadkach pierwsze objawy choroby pojawiają się po 50 rokiem życia. 

Sukces terapeutyczny leczenia parkinsonizmu w dużym stopniu zależy od jednoczesnego stosowania farmakologicznych i niefarmakologicznych metod oddziaływania na chorego. Wśród metod niefarmakologicznych wymienia się między innymi odpowiednie żywienie.