Strach przed zwierzętami - czyli zoofobia
Publikacja: 01 październik 2014
Ostatnia aktualizacja: 23 kwiecień 2015
Każdy z nas obawia się czegoś, mogą to być zarówno zdarzenia, jak i osoby realne i wymyślone. Zwykle jednak jest to łagodny rodzaj strachu, który nie paraliżuje i nie przeszkadza w codziennym funkcjonowaniu. Zdarza się jednak, że lęk powoduje panikę i irracjonalne zachowania, co może świadczyć o fobii. Jedną z najpowszechniejszych jest zoofobia, czyli lęk przed zwierzętami.
Zoofobia to chorobliwy i paniczny lęk przed zwierzętami. Według Freuda jest to jedno z najczęstszych zaburzeń psychoneurotycznych występujących u dzieci. Zaburzenia te mają zwykle różne przyczyny i podłoże, jednak zwykle charakteryzują podobnymi objawami:
Uważa się, że powstanie fobii ma początek w dzieciństwie, zazwyczaj po trzecim roku życia. Dzieci młodsze zazwyczaj nie wykazują lęku przed zwierzętami, bez względu na to, czy jest to pies, wąż lub koń. Zaburzenia lękowe mogą pojawić się z różnych powodów, do najczęstszych należą:
Najczęściej lęk nie dotyczy wszystkich zwierząt a wybranych grup, np. gryzoni, węży, pająków lub ptaków. Do najczęściej spotykanych urazów dotyczących świata fauny należą:
Terapia jest procesem długotrwałym i wymagającym dużego samozaparcia. Bardzo często wspomaga się ją leczeniem farmakologicznym, stosując anksjolityki. Rozmowę z pacjentem należy zacząć od próby znalezienia przyczyny fobii i stopniowego oswajania z nią, tak by w efekcie leczenia możliwy był kontakt ze zwierzęciem, które wcześniej budziło lęk.
- przyspieszony oddech,
- duszności,
- kołatanie serca,
- histeryczny płacz,
- nudności i omdlenia,
- paraliż kończyn.
Uważa się, że powstanie fobii ma początek w dzieciństwie, zazwyczaj po trzecim roku życia. Dzieci młodsze zazwyczaj nie wykazują lęku przed zwierzętami, bez względu na to, czy jest to pies, wąż lub koń. Zaburzenia lękowe mogą pojawić się z różnych powodów, do najczęstszych należą:
- uwarunkowania kulturowe – przekazywanie opowieści i legend, w których zwierzęta są symbolem zła,
- traumatyczne zdarzenie związane z danym zwierzęciem – np. pogryzienie przez psa,
- naśladowanie lęków, które prezentują rodzice – np. strach przed pająkami matki może mieć odzwierciedlenie w zachowaniu córki,
- kumulowanie się w czasie negatywnych odczuć na temat zwierząt.
Najczęściej lęk nie dotyczy wszystkich zwierząt a wybranych grup, np. gryzoni, węży, pająków lub ptaków. Do najczęściej spotykanych urazów dotyczących świata fauny należą:
- arachnofobia – lęk przed pająkami,
- kynofobia – lęk przed psami,
- rodentofobia – lęk przed gryzoniami,
- ofidiofobia – lęk przed wężami,
- awizofobia – lęk przed ptakami.
Terapia jest procesem długotrwałym i wymagającym dużego samozaparcia. Bardzo często wspomaga się ją leczeniem farmakologicznym, stosując anksjolityki. Rozmowę z pacjentem należy zacząć od próby znalezienia przyczyny fobii i stopniowego oswajania z nią, tak by w efekcie leczenia możliwy był kontakt ze zwierzęciem, które wcześniej budziło lęk.
Źródło:
McKinnon P., Wycisz strach. Jak przezwyciężyć lęk, panikę i agorafobię, Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 2007
McKinnon P., Wycisz strach. Jak przezwyciężyć lęk, panikę i agorafobię, Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 2007
TEL-MED POLECA
Ośrodek Terapia Poznawczo Behawioralna Poznań/ Leczenie depresji Poznań Grunwald Jeżyce
Maciej Skibiński dr psychologii z terapii poznawczo-behawioralnej w Poznaniu
woj. wielkopolskie
Poznań, ul. Dąbrowskiego
Poznań, ul. Dąbrowskiego
- czynna
- nieczynna