Łuszczyca - jedna z najczęściej występujących chorób skóry

Pierwszy opis obrazu klinicznego choroby, który odpowiada objawom łuszczycy, pochodzi z ok. 460–370 roku p.n.e. i sporządzony został przez Hipokratesa. W jaki sposób objawia się łuszczyca? Jakie jest prawdopodobieństwo wystąpienia łuszczycy w rodzinie? Poniżej znajdziesz odpowiedź na te, i wiele innych pytań...

Łuszczyca jest uwarunkowaną genetycznie niezakaźną i niezłośliwą chorobą skóry o nieznanej przyczynie. Nazwa łacińska łuszczycy - psoriasis - pochodzi od greckiego słowa psora, czyli świąd. Łuszczyca należy do najczęściej występujących chorób skóry – dotyka 2-4% populacji. Szacuje się, że populacja chorych na łuszczycę w Polsce wynosi ok. 800 tysięcy osób.

Występowanie łuszczycy jest niezależne od wieku, najczęściej jednak zapadają na nią ludzie młodzi - pierwsze objawy łuszczycy pojawiają się między 15 a 30 rokiem życia. Łuszczyca jest schorzeniem uwarunkowanym genetycznie, jednakże sam mechanizm dziedziczenia łuszczycy jest nieznany. Szacuje się, że prawdopodobieństwo zachorowania na łuszczycę wynosi 50% - przy obojgu rodziców z łuszczycą, 16% - przy jednym rodzicu chorującym na łuszczycę i 7% - jeżeli łuszczycą dotknięte jest rodzeństwo. Zdarzają się chorzy, w których rodzinie nie było przypadków łuszczycy oraz zdrowi, w których rodzinie łuszczyca występuje.

Łuszczyca cechuje się przewlekłym przebiegiem, z tendencją do samoistnego ustępowania i pojawiania się nawrotów. Remisja - czyli okres ustąpienia łuszczycy może wynosić od kilku dni czy tygodni do nawet kilkunastu lub kilkudziesięciu lat. Niektórzy chorzy zmagają się z łuszczycą całe życie, dla innych jest to "przygoda" jednorazowa kończąca się na jednym jedynym wysypie. Dla wielu kobiet ciąża jest okresem, w którym objawy łuszczycy słabną lub zupełnie zanikają - nie jest to jednak regułą. Naukowcy wskazują na związek łuszczycy z błędnym funkcjonowaniem układu odpornościowego.

Charakterystycznym objawem łuszczycy są czerwonobrunatne lub zaróżowione, płaskie, o wyrazistych brzegach i zróżnicowanej wielkości grudki, pokryte srebrzystą lub srebrzystoszarą, nawarstwiającą się łuską, mające czasem tendencję do zlewania się.

Występują one najczęściej na skórze prostowników kończyn, przede wszystkim na łokciach i kolanach, w okolicy kości krzyżowej i pośladków oraz w uchu zewnętrznym i na owłosionej skórze głowy. Najczęściej spotykaną, ze względu na obraz kliniczny, formą jest łuszczyca zwykła, na którą zapada ok. 90% chorych.

Łuszczyca paznokci cechuje się poprzecznymi lub podłużnymi bruzdami na płytce paznokci. Mogą one przybierać również postać punkcików lub żółtych plamek przypominających krople oleju. Płytki stają się matowe, mogą ulec zgrubieniu i zniekształceniom. Często ta forma łuszczycy mylona jest z grzybicą paznokci.

Nasilenie objawów łuszczycy jest zróżnicowane: od form z nielicznymi, niewielkimi wykwitami skórnymi, wielkości łebka od szpilki, po ciężkie postacie łuszczycy, charakteryzujące się zmianami zapalnymi i wysiękowymi, często przybierającymi formę uogólnioną. U około 5 - 20% chorych pojawia się postać stawowa łuszczycy (łuszczycowe zapalenie stawów), której leczenie przeprowadza reumatolog. Opinie naukowców dotyczące liczby chorych dotkniętych postacią stawową są rozbieżne i uzależnione od regionu geograficznego.

Mimo postępu jaki dokonał się w medycynie, łuszczyca jest chorobą, która nie została jeszcze do końca poznana.
Nastawienie do dolegliwości skórnych pokutuje do dnia dzisiejszego i często jest przyczyną dyskryminacji osób, których skóra nie odpowiada obrazowi kreowanemu obecnie przez media.