Szczękościsk - przyczyny i leczenie
Szczękościsk jest to sytuacja, w której nie mamy możliwości otworzenia jamy ustnej – chory może w ogóle nie móc otworzyć ust, bądź może czynić to połowicznie. Jest to sytuacja bardzo nieprzyjemna dla pacjenta, w niektórych sytuacjach mogąca być nawet niebezpieczna. Uniemożliwia ona prawidłowe funkcjonowanie – spożywanie posiłków, mówienie, ziewanie.
Przyczyny szczękościsku
Przyczyn szczękościsku może być bardzo wiele. Mogą to być przyczyny zarówno ogólne, jak i lokalne. Natomiast przyczyny lokalne możemy podzielić na te związane ze stawem skroniowo-żuchwowym, jak i ze stanem jamy ustnej.
Do przyczyn ogólnych szczękościsku zaliczamy:
-
choroby ośrodkowego układu nerwowego (udar mózgu, wylew, stan zapalny, ropień, guz mózgu),
-
padaczkę,
-
zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych,
-
tężec, tężyczkę,
-
przedawkowanie narkotyków (przede wszystkim amfetaminy i jej pochodnych),
-
histerię,
-
bakteryjne zapalenie ślinianek,
-
stany zapalne gardła (zwłaszcza gdy towarzyszy im rumień okołomigdałkowy),
-
urazy i wypadki.
Objawy szczękościsku
Objawy towarzyszącymi szczękościskowi zależą w znacznym stopniu od przyczyny wystąpienia schorzenia. Jeżeli źródło ma związek z istniejącym stanem zapalnym, występować może podwyższona temperatura, zaczerwienienie okolicy objętej stanem zapalnym, dolegliwości bólowe, osłabienie itd. Jeżeli przyczyna jest związana ze stawami skroniowo-żuchwowymi, najczęściej albo nie ma dodatkowych objawów albo występuje ból w okolicy stawów.
Inna grupa chorych ze szczękościskiem zwykle dodatkowo cierpi na bóle głowy i karku. Pacjenci ci skarżą się również na trzeszczenia i trzaski żuchwy oraz jej przeskakiwanie na boki podczas jedzenia czy mówienia. Takie objawy sugerują bruksizm, problemy z okluzją i dysfunkcję stawów skroniowo-żuchwowych.
Leczenie szczękościsku
Leczenie szczękościsku wymaga wpierw określenia podstawowej choroby, która jest odpowiedzialna za ograniczenie ruchomości żuchwy. W zależności od podejrzewanej przyczyny pacjent ze szczękościskiem jest więc kierowany na badanie stomatologiczne, badanie laryngologiczne, badanie neurologiczne, badanie EEG, diagnostykę obrazową (RTG, KT, NMR) oraz badania laboratoryjne.
Bożydar Latkowski: Otolaryngologia - podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wyd. Lek. PZWL, 1998.