Objawy akromegalii
Publikacja: 11 grudzień 2014
Akromegalia jest rzadko spotykaną chorobą wynikająca między innymi z nadmiernego poziomu hormonu wzrostu oraz guza przysadki. Zapoznaj się z informacjami jak wyglądają objawy oraz na jakiej podstawie stawiana jest diagnoza w tej grupie pacjentów.
Akromegalia jest to schorzenie przedniego płata przysadki mózgowej spowodowane nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu, a także obecnością guza w okolicy siodła tureckiego. Rozpoznanie choroby u osób dorosłych następuje dość późno, gdyż jest możliwe dopiero po zakończonym okresie wzrostu. Po za tym objawy rozwijają się powoli, a zmiany w okolicy twarzy i ciała mylone są zazwyczaj z naturalnym procesem starzenia. Między innym dlatego akromegalia prowadzi do nieodwracalnych zmian.
Objawy akromegalii
Pierwszym objawem akromegalii jest powiększenie się wymiarów stóp i rąk, a także zwiększenie się zarysów twarzy m.in. łuków brwiowych, małżowin usznych. Płatki nosa stają się szerokie, a rozrost żuchwy przyczynia się do występowania szpar między zębami. Swoje wymiary również zwiększa język, który utrudnia oddychanie oraz płynną mowę.
Po za tym pojawią się zniekształcenia oraz bóle w obrębie stawów biodrowych, kolanowych i kręgosłupa w wyniku czego może dojść nawet do zaburzeń czucia, czy kompresyjnego złamania kręgów. Charakterystyczną cechą w wyglądzie jest również powiększona kifoza, a także lejkowata klatka piersiowa.
Chorzy często skarżą się na wzmożoną potliwość, która może wynikać z nadmiernego owłosienia oraz współistniejących chorób jakimi są cukrzyca i nadciśnienie. U chorych pojawiają się również bóle głowy, zaburzenia widzenia, zaparcia, powiększenie narządów wewnętrznych.
Pacjenci u których stwierdzono akromegalię mają także problemy z układem:
U kobiet następują zmiany w układzie moczowo - płciowym. Pojawiają się zaburzenia miesiączkowania, mlekotok, obniżenie libido, impotencja, kamica nerek.
Rozpoznanie
Celem potwierdzenia rozpoznania skontaktuj się z specjalistą by wykonał podstawowe badania takie jak:
Najbardziej skuteczną metodą jest operacja neurochirurgiczna polegająca na usunięciu guza przez nos i zatokę klinowatą za pomocą techniki mikrochirurgicznej. Następnie stosuje się leczenie farmakologiczne, które ma na celu zmniejszyć poziom wytwarzania hormonu wzrostu. Natomiast radioterapia jest stosowana w przypadku częściowego usunięcia guza lub w przypadku przeciwwskazań do operacji.
Objawy akromegalii
Pierwszym objawem akromegalii jest powiększenie się wymiarów stóp i rąk, a także zwiększenie się zarysów twarzy m.in. łuków brwiowych, małżowin usznych. Płatki nosa stają się szerokie, a rozrost żuchwy przyczynia się do występowania szpar między zębami. Swoje wymiary również zwiększa język, który utrudnia oddychanie oraz płynną mowę.
Po za tym pojawią się zniekształcenia oraz bóle w obrębie stawów biodrowych, kolanowych i kręgosłupa w wyniku czego może dojść nawet do zaburzeń czucia, czy kompresyjnego złamania kręgów. Charakterystyczną cechą w wyglądzie jest również powiększona kifoza, a także lejkowata klatka piersiowa.
Chorzy często skarżą się na wzmożoną potliwość, która może wynikać z nadmiernego owłosienia oraz współistniejących chorób jakimi są cukrzyca i nadciśnienie. U chorych pojawiają się również bóle głowy, zaburzenia widzenia, zaparcia, powiększenie narządów wewnętrznych.
Pacjenci u których stwierdzono akromegalię mają także problemy z układem:
- krążenia - u chorych najczęściej występuje nadciśnienie oraz niewydolność serca wynikająca z przerostu mięśnia sercowego. Obserwuje się również zaburzenia śródbłonka i miażdżycy.
- oddechowym - u których występuje bezdech senny, a chrapanie spowodowane upośledzeniem drożności górnych dróg oddechowych,
- pokarmowym - pacjenci mają problemy z zaparciami, które mogą być spowodowane polipami jelita grubego,
- wewnątrzwydzielniczym - czyli choroby współistniejące takie jak: cukrzyca insulinooporna, wole guzowate tarczycy, nadczynność tarczycy,
- kostno - stawowym - związanie ze zwyrodnieniem stawów,
- nerwowym - tzw. zespół cieśni nadgarstka.
U kobiet następują zmiany w układzie moczowo - płciowym. Pojawiają się zaburzenia miesiączkowania, mlekotok, obniżenie libido, impotencja, kamica nerek.
Rozpoznanie
Celem potwierdzenia rozpoznania skontaktuj się z specjalistą by wykonał podstawowe badania takie jak:
- badania laboratoryjne - wykonanie pomiaru stężenia hormonu wzrostu (IGF-1) przy obciążeniu glukozą (u pacjentów zdrowych - glukoza hamuje wydzielenie hormonu a u chorych - nie),
- badania obrazowe - wykonanie tomografii komputerowej bądź rezonansu magnetycznego przysadki, pozwoli określić rozmiar guza. Po za tym konieczne są dalsze badania takie jak: badanie wzroku, kolonoskopia, USG tarczycy.
Najbardziej skuteczną metodą jest operacja neurochirurgiczna polegająca na usunięciu guza przez nos i zatokę klinowatą za pomocą techniki mikrochirurgicznej. Następnie stosuje się leczenie farmakologiczne, które ma na celu zmniejszyć poziom wytwarzania hormonu wzrostu. Natomiast radioterapia jest stosowana w przypadku częściowego usunięcia guza lub w przypadku przeciwwskazań do operacji.
Źródło:
,,Endokrynologia w praktyce klinicznej”- Frank Herrmann, Peter Müller, Tobias Lohmann.
,,Endokrynologia w praktyce klinicznej”- Frank Herrmann, Peter Müller, Tobias Lohmann.