Dogoterapia
Publikacja: 27 maj 2025
Ostatnia aktualizacja: 12 czerwiec 2025
W dzisiejszych czasach mamy do czynienia z różnymi formami rehabilitacji dzieci i dorosłych, jednak czasami sama rehabilitacja nie zawsze okazuje się skuteczna, dlatego możemy skorzystać z form wspomagających proces rehabilitacji. Jedną z takich form jest dogoterapia - terapia z udziałem psa.
Dogoterapia - Kynoterapia to metoda wspomagająca proces rehabilitacji i terapii z udziałem odpowiednio wyszkolonych psów w celu pomocy osobom niepełnosprawnym i nieprzystosowanym społecznie. Terapia tego rodzaju jest jedną z dziedzin zooterapii.
Stosowana jest w rehabilitacji ruchowej i umysłowej dzieci i dorosłych dotkniętych takimi niedyspozycjami jak:
Podstawowe formy dogoterapii:
Pies terapeutyczny a pies towarzyszący.
Psy terapeutycznesą szkolone do wykonywania zadań na rzecz ludzi innych niż ich opiekunowie, wchodząc z nimi w interakcje według wskazań swych opiekunów. Oczekuje się od nich skutecznej pracy dla innych, często w niesprzyjających warunkach.Wyszkolony pies terapeutyczny uczony jest również stałej koncentracji uwagi na opiekunie i reagowania na polecenia w niesprzyjających warunkach. Pies terapeutyczny może doświadczać wielu rozpraszających bodźców podczas pracy w ośrodkach zdrowia lub opieki: biegający dokoła ludzie, hałasujące wózki z jedzeniem, wszelkie dzwonienia, pobrzękiwania, gwizdy i pikania charakterystyczne dla przyrządów medycznych. Umiejętność pracy w takich warunkach jest najważniejsza, niezależnie od tego, czy pies pracuje dla swojego opiekuna czy, kierowany przez niego, dla innej osoby.
Psy towarzysząceszkolone są do wykonywania specyficznej pracy dla swoich opiekunów, jednak nie dla innych ludzi. Ich praca wymaga koncentracji na opiekunie, ignorowania innych ludzi oraz sprawności w różnych niesprzyjających warunkach. Generalnie psy towarzyszące wchodzą w interakcje z innymi ludźmi tylko na wyraźne polecenie swych opiekunów. Dobry pies towarzyszący uczony jest ignorowania tego typu bodźców rozpraszających podczas pracy dla swego opiekuna: strzelające z rury wydechowej autobusy, ludzie gwiżdżący i wołający w celu przyciągnięcia uwagi psa, lub też dzieci znienacka łapiące psy za szyję i przytulające się do nich.
Cechy psa-terapeuty:
Do dogoterapii nadają się psy różnych ras z wyłączeniem bojowych i stróżujących.
Najczęściej spotykane są: Labrador Retriever, Golden Retriever, Nowofundland, Cavalier King Charles Spaniel, Berneński Pies Pasterski.
Stosowana jest w rehabilitacji ruchowej i umysłowej dzieci i dorosłych dotkniętych takimi niedyspozycjami jak:
- mózgowe porażenie dziecięce
- nerwice, autyzm
- ADHD, Zespół Downa
- niedowład kończyn różnego pochodzenia
- wady postawy
- zaburzenia nastroju, zaburzenia lękowe
- różnorodne zaburzenia emocjonalne
- rehabilitacja dzieci
- trudności w szkole (problemy z rówieśnikami, rodzicami)
- przełamanie bariery lęku przed kontaktem z psem,
- akceptowanie obecności psa w bliskim otoczeniu,
- nawiązanie i pogłębianie kontaktu z psem,
- kształtowanie pozytywnych emocji dziecka,
- pobudzanie zmysłów: wzroku, słuchu, dotyku i węchu
- koncentrację uwagi,
- rozpoznawanie części ciała człowieka i psa,
- podejmowanie różnych form działań ruchowych w obecności psa i w kontakcie z nim,
- naukę relaksacji w obecności psa
- umożliwienie dziecku wykonywanie wybranych czynności pielęgnacyjnych przy psie
- jeżeli to możliwe – rozwijanie mowy, wzbogacanie słownictwa oraz nazywanie własnych emocji,
- wykonywanie czynności porządkowych w kontakcie z psem - uczenie zasad bezpiecznego postępowania z psem.
Podstawowe formy dogoterapii:
- AAA (Animal Assisted Activity) - Działalność z Towarzyszeniem Psa
- AAT (Animal Assisted Therapy) - Terapia z Towarzyszeniem Psa
- AAE (Animal Assisted Education) - Edukacja z Towarzyszeniem Psa
Pies terapeutyczny a pies towarzyszący.
Psy terapeutycznesą szkolone do wykonywania zadań na rzecz ludzi innych niż ich opiekunowie, wchodząc z nimi w interakcje według wskazań swych opiekunów. Oczekuje się od nich skutecznej pracy dla innych, często w niesprzyjających warunkach.Wyszkolony pies terapeutyczny uczony jest również stałej koncentracji uwagi na opiekunie i reagowania na polecenia w niesprzyjających warunkach. Pies terapeutyczny może doświadczać wielu rozpraszających bodźców podczas pracy w ośrodkach zdrowia lub opieki: biegający dokoła ludzie, hałasujące wózki z jedzeniem, wszelkie dzwonienia, pobrzękiwania, gwizdy i pikania charakterystyczne dla przyrządów medycznych. Umiejętność pracy w takich warunkach jest najważniejsza, niezależnie od tego, czy pies pracuje dla swojego opiekuna czy, kierowany przez niego, dla innej osoby.
Psy towarzysząceszkolone są do wykonywania specyficznej pracy dla swoich opiekunów, jednak nie dla innych ludzi. Ich praca wymaga koncentracji na opiekunie, ignorowania innych ludzi oraz sprawności w różnych niesprzyjających warunkach. Generalnie psy towarzyszące wchodzą w interakcje z innymi ludźmi tylko na wyraźne polecenie swych opiekunów. Dobry pies towarzyszący uczony jest ignorowania tego typu bodźców rozpraszających podczas pracy dla swego opiekuna: strzelające z rury wydechowej autobusy, ludzie gwiżdżący i wołający w celu przyciągnięcia uwagi psa, lub też dzieci znienacka łapiące psy za szyję i przytulające się do nich.
Cechy psa-terapeuty:
- Łagodny
- Odporny na stres
- Posłuszny
- Wesoły, ale zrównoważony
- Cierpliwy, lubiący pieszczoty
- Lubiący przebywać poza domem i wśród dużej ilości osób
Do dogoterapii nadają się psy różnych ras z wyłączeniem bojowych i stróżujących.
Najczęściej spotykane są: Labrador Retriever, Golden Retriever, Nowofundland, Cavalier King Charles Spaniel, Berneński Pies Pasterski.
Źródło:
www.wikipedia.org.pl, Stowarzyszenie Zwięrzeta Ludziom
www.wikipedia.org.pl, Stowarzyszenie Zwięrzeta Ludziom