Zespół metaboliczny u kobiet w okresie menopauzy

Zespół metaboliczny (inaczej zespół polimetaboliczny, zespół X, CHAOS; metabolic syndrome – MetS lub zespół Raevena) to zbiór wzajemnie powiązanych ze sobą czynników zwiększających istotnie ryzyko rozwoju miażdżycy i cukrzycy typu 2, co negatywnie wpływa na częstość powikłań naczyniowych.

Do patofizjologii zespołu metabolicznego zalicza się czynniki środowiskowe i genetyczne. Zwraca się również uwagę na niezdrowy styl życia (siedzący tryb życia oraz nadmierną kaloryczność pożywienia).

Według WHO MetS u kobiet rozpoznawano w przypadku, gdy stwierdzano insulinooporność i/lub występowanie cukrzycy, nieprawidłowej tolerancji glukozy lub hiperglikemii na czczo, współistniejące z co najmniej dwoma z pięciu powyższych odchyleń, takich jak:

• nadciśnienie tętnicze ≥140/90 mm Hg i/lub stosowanie leków hipotensyjnych;
• otyłość (BMI > 30 kg/m2; WHR > 0,85);
• mikroalbuminuria (wydalanie albumin z moczem > 20 μg/min lub stosunek albuminuria/kreatyninuria ≥30 mg/g);
• stężenie triglicerydów > 150 mg/dl oraz
• stężenie HDL < 40 mg/dl.

Zespół metaboliczny jest częstszy u kobiet z zespołem policystycznych jajników. Zespół metaboliczny u kobiet po 40. roku życia wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wielu nowotworów,w tym raka okrężnicy, trzustki, wątroby, pęcherzyka żółciowego, dróg żółciowych oraz nowotworów estrogenozależnych – raka sutka i endometrium.  

Kobiety z zespołem metabolicznym powinny być objęte opieką ginekologa oraz kardiodiabetologa.