Nietrzymanie moczu u kobiet – problem społeczny, medyczny i naukowy
Częstość występowania nietrzymania moczu szacuje się od 15% do 60%. Dokładne rozpowszechnienie choroby nie jest znane, gdyż wstydliwy charakter choroby powoduje, że znaczna część kobiet ukrywa objawy. Pomimo, że nietrzymanie moczu nie jest chorobą zagrażającą życiu, może znacznie pogarszać jakość życia.
Rodzaje i przyczyny nietrzymania moczu
I. naglące nietrzymanie moczu (NNM):
- nadaktywność mięśnia wypieracza,
- niska podatność ścian pęcherza moczowego;
- nadmierna ruchomość szyi pęcherza,
- niewydolność mechanizmu zwieraczowego;
III. nietrzymanie moczu z przepełnienia:
- niedoczynność mięśnia wypieracza,
- przeszkoda w odpływie;
- nietrzymanie moczu pozazwieraczowe:
- przetoki,
- wady rozwojowe
We współczesnej uroginekologii dysponuje się wieloma narzędziami diagnostycznymi, których przydatność kliniczna, niestety, nie jest do końca określona. Nieznany jest wpływ objawów choroby oraz zastosowanych środków leczenia na jakość życia. Nie ma także idealnych sposobów leczenia nieoperacyjnego i operacyjnego. Ten całokształt problemów należy przedstawić pacjentce przed podjęciem decyzji o sposobie leczenia.
Istnieje także kilka technik umożliwiających wzmocnienie mięśni przepony moczowo-płciowej, które bywają połączone z programami reedukacji takimi jak ćwiczenia Kegela, stosowanie stożków dopochwowych, elektrostymulacja, myofeedback.
Surkont, G., Wlaźlak, E., & Suzin, J. (2003). Nietrzymanie moczu u kobiet–problem społeczny, medyczny i naukowy. Przegląd Menopauzalny, 1, 59-65.