Kobieta

Waginoza bakteryjna, czyli infekcje bakteryjne pochwy

Publikacja: 06 lipiec 2019 Ostatnia aktualizacja: 29 lipiec 2019
Waginoza bakteryjna to schorzenie, w którym obsewuje się w dużych ilościach bakterie, które w stanie fizjologicznym występują w niewielkich ilościach. Mowa tutaj o bakteriach beztlenowych typu Gardnerella i Mobiluncus. Towarzyszy temu stanowi zbyt mała ilość pałeczek kwasu mlekowego, czyli tych dobrych bakterii. Schorzenie to prowadzi do dużo większej podatności pacjentki na zakażenia przenoszone drogą płciową, takie jak rzeżączka, Chlamydia trachomatis, opryszczka narządów płciowych czy HIV. Może też zwiększyć możliwości przeniesienia wirusa HIV na partnera. Wśród czynników ryzyka na zachorowanie na waginozę bakteryjną wyróżnia się:
  • częste irygacje pochwy,
  • zła higiena narządów płciowych,
  • antybiotykoterapia,
  • stosowanie niewłaściwych preparatów przeznaczonych do pielęgnacji intymnych okolic,
  • częste korzystanie z saun i basenów,
  • niewłaściwa dieta,
  • palenie papierosów,
  • posiadanie wielu partnerów seksualnych,
  • przynajmniej raz zmniejszona ilość pałeczek mlekowego kwasu.

Objawy waginozy bakteryjnej

Bakteryjne zakażenie pochwy tak i jak większość innych schorzeń, nie daje żadnych charakterystycznych objawów w początkowym stadium choroby. W momencie gdy pojawiają się już niepokojące objawy, choroba zazwyczaj jest już w zaawansowanym stadium rozwoju. Zmiana parametrów mikrobiologicznych w pochwie objawia się obfitą wydzielina, świądem albo specyficznym zapachem przypominającym zapach ryb, który pojawia się po stosunku płciowym. Rozpoznanie można postawić biorąc pod uwagę kryteria Amsela. Aby postawić diagnoze, że to bakteryjna waginoza muszą potwierdzić się przynajmniej trzy z czterech poniższych objawów:
  • pH powyzej 4,5
  • wydzielina z niewielką ilością białych krwinek,
  • w preparacie mikroskopowym obecność komórek jeżowych z bakteriami Gardnerella vaginalis,
  • wydzielina o rybim zapach po dodaniu roztworu wodorotlenku sodu.
Inną metodą, która można dodatkowo wykorzystać w diagnostyce waginozy bakteryjnej jest skala Nugenta. Na podstawie preparatu z wymazu pochwy ocenia się komórki bakterii Lactobacillus, Gram dodatnich oraz Gram ujemnych. Biorąc pod uwagę ich ilość, przypisuje się im liczbę punktów. Na końcu wynik się sumuje. Interpretacja wyniku wygląda w następujący sposób:
  • do 4 punktów oznacza stan prawidłowy,
  • między 5 a 7 punktów to stan przejściowy,
  • od 8 do 10 punktów waginoza bakteryjna.
Nieżaleznie od obranej skali zaleca się też badanie mikrobiologicznej czystości pochwy. Badanie to pozwala wykluczyć lub potwierdzić obecność bakterii beztlenowych. Najlepszą metodą wykonania tego badanie jest sposób ilościowy. Pozwala to na określenie stosunku ilościowego między pałeczkami kwasu mlekowego i innymi mogącymi pojawić się drobnoustrojami.

Jak leczyć waginozę bakteryjną?

Waginozy bakteryjnej nie można leczyć na własną rekę. Niezbędna jest wizyta u specjalisty i przyjmowanie odpowiednio dobranych leków. Na podstawie przeprowadzonych badań ustala się rodzaj zapalenia. Lekarz ogląda narząd rodny podczas rutynowego badania ginekologicznego i zleca posiew wydzieliny, aby określić antybiogram. Ocenia się też również obecność pałeczek kwasu mlekowego. Zazwyczaj stosuje się antybiotyki i probiotyki dopochwowo lub doustnie.
Nieleczenie i ignorowanie bakteryjnej waginozy może doprowadzić do zwiększonego ryzyka zakażenia wirusem HIV, dwoinką rzężączki lub chlamydiami. Postępująca choroba może prowadzić do zakażenia narządów w okolicy miednicy mniejszej, zapalenia cewki moczowej, a także do przedwczesnych porodów.
Źródło:
Perenc M., Zakażenia grzybicze pochwy i sromu w praktyce lekarza rodzinnego

Ostatnie publikacje