Ważny temat

Stożek rogówki

Publikacja: 05 listopad 2018 Ostatnia aktualizacja: 06 listopad 2018
Zdrowa rogówka, w kształcie charakterystycznej kuli, stanowi osłonę gałki ocznej. Stożek rogówki, to schorzenie, w którym rogówka stopniowo przybiera stożkowaty, uwypuklony kształt, następstwem czego jest jej centralne lub paracentralne ścieńczenie. Postępujący proces zmian zwyrodnieniowych prowadzi do deformacji, a następnie mętnienia najważniejszej optycznie części oka. Zmiany te doprowadzają do obniżenia ostrości wzroku z powodu nieregularnego astygmatyzmu. Stożek rogówki zalicza się do postępujących dystrofii rogówki, których źródłem są wrodzone zaburzenia przemiany materii.

Objawy

Choroba ta występuje najczęściej u młodych osób, głównie w okresie dojrzewania, ale objawy mogą być odczuwane przez pacjenta znacznie później. Objawy początkowe są dość charakterystyczne, a pomimo to często wczesne postacie stożka rogówki pozostają nierozpoznane, szczególnie podczas rutynowego badania wzroku, czy doborze okularów. Bywa, iż nawet podczas badania w lampie szczelinowej pojawia się jedynie łagodny astygmatyzm. Na tym poziomie chorobę tę rozpoznaje się wyłącznie na podstawie badania topograficznego rogówki.
Najczęstszym objawem stożka, który pojawia się podczas badania okulistycznego jest trudność w doborze korekcji okularowej. Pacjenci najczęściej skarżą się na:
  • szybko postępujący spadek ostrości widzenia,
  • częste zmiany korekcji okularowej,
  • rozmycie konturów,
  • zamglenie obrazu,
  • objawy halo wokół źródeł światła,
  • nadwrażliwość na światło,mnogie widzenie,
  • świąd i zaczerwienienie oczu, częste pocieranie.
Doświadczane przez pacjentów zniekształcenie obrazu jest wynikiem nierównej powierzchni rogówki oraz powstających na jej wierzchołku blizn. Czynniki te sprawiają, że na rogówce tworzą się obszary przesyłające obraz do wielu miejsc na siatkówce, czego objawem jest poliopia jednooczna. Efekt ten może się nasilać przy słabym świetle, gdy przywykła do ciemności źrenica rozszerza się, odsłaniając większą powierzchnię nierównej rogówki.

Rozwój choroby i leczenie

Przebieg stożka rogówki bywa różny, u niektórych pacjentów choroba utrzymuje się w jednym stadium przez wiele lat lub stale, u innych rozwija się gwałtownie lub przybiera formę okresowych pogorszeń pomimo ogólnie łagodnego przebiegu. Stożek rogówki najczęściej rozwija się przez 10 do 20 lat, po czym następuje zatrzymanie zmian. Najnowocześniejszą metodą zahamowania postępu jest cross–linking. Polega on na naświetlaniu rogówki światłem ultrafiloetowym odpowiedniej długości. W ten sposób powstają nowe chemiczne połączenia między molekułami kolagenu rogówki, które zwiększają jej odporność.
Nie lekceważ stożka rogówki, bo nie podjęcie leczenia może doprowadzić do poważnych zaburzeń, a w efekcie nawet znacznego osłabiania wzroku. Choroba jest jedną z najczęstszych przyczyn przeszczepu rogówki.
Źródło:
Wylęgała E., Tarnawska D., Dobrowolski D., Choroby rogówki

Ostatnie publikacje