Kobieta

Osteoporoza u kobiet - objawy, przyczyny, leczenie.

Publikacja: 14 maj 2018
Osteoporoza  jest stanem chorobowym  objawiającym się ubytkiem masy kostnej, osłabieniem struktury przestrzennej kości oraz zwiększoną podatnością na złamania. Osteoporoza występuje najczęściej u kobiet po menopauzie.  Czynnikami ryzyka wystąpienia osteoporozy są między innymi:
•    wiek po menopauzalny
•    niedobór witaminy D
•    dieta uboga w białko i wapń
•    niska aktywność fizyczna
•    niska waga
•    nadczynność tarczycy
•    cukrzyca
•    choroby reumatyczne
•    niewydolność nerek
•    nadużywanie alkoholu
•    palenie tytoniu
Ponadto osteoporoza występuje rzadziej u osób z nadwagą. Bardzo ważną rolę odgrywają również hormony- estrogeny i testosteron, które działają ochronnie, a ich niedobór sprzyja rozwojowi choroby.
    Osteoporoza początkowo nie daje żadnych zauważalnych objawów. Pojawiają się one dopiero gdy wystąpi złamanie kości, choć nawet wtedy mogą zostać przeoczone lub zbagatelizowane.
Do najczęstszych objawów osteoporozy należą:
-złamania kręgów, których połowa przebiega skrycie, stopniowo doprowadzając do obniżenia wzrostu, garbienia się (tzw. wdowi garb), problemów z poruszaniem
-silne bóle kręgosłupa,
-złamania kości długich najczęściej występują w sezonie jesienno-zimowym, co jest związane ze zwiększoną liczbą poślizgnięć i upadków.
Zdiagnozowanie osteoporozy zaczyna się od szczegółowego wywiadu z pacjentem. Lekarz zleca badanie gęstości mineralnej kości. Następnie na podstawie specjalnego kalkulatora FRAX określa się ryzyko złamania. Oprócz tego lekarz może zaordynować badanie morfologiczne, funkcji wątroby i nerek, a także stężenia wapnia i fosforu oraz witaminy D. Jeśli istnieje podejrzenie złamania, przeprowadza się rezonans magnetyczny, tomografię komputerową lub prześwietlenie rentgenowskie.
Leczenie osteoporozy polega przede wszystkim na eliminowaniu wszystkich czynników, które zwiększają jej ryzyko. Istotne jest to również w zapobieganiu chorobie. Pacjenci w trakcie osteoporozy powinny przyjmować witaminę D i wapń, nie wystarczy tylko odpowiednia dieta, często potrzebne jest przyjmowanie witamin w postaci preparatów. Oczywiście w czasie trwania kuracji trzeba co jakiś czas kontrolować poziom wapnia we krwi oraz jego wydalanie z moczem. Pacjenci mogą przyjmować wapń np. w postaci węglanów wapnia (około 40% wapnia), najlepiej podczas posiłku. Natomiast dawkę witaminy D zmniejsza się o połowę w okresie letnim (dawkowanie zależy od pory roku). Uwaga! Przedawkowanie witaminy D może powodować uszkodzenie nerek.
Przed naturalnym starzeniem się kości nie da się uchronić, ale można zdecydowanie zmniejszyć ryzyko wystąpienia osteoporozy. Warto zacząć jak najwcześniej. Ważna jest tu przede wszystkim aktywność fizyczna oraz zdrowa, zbilansowana dieta, bogata w wapń i witaminę D. Wszystkie drastyczne cud-diety są niewskazane, ponieważ nie dostarczają organizmowi wszystkich potrzebnych składników. Kościom z pewnością przysłuży się rzucenie palenia i ograniczenie picia alkoholu.
Źródło:
Andrzej Szczeklik "Choroby wewnętrzne." Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2010

Ostatnie publikacje