Dziecko

Dziecko uzależnione od rodzica

Publikacja: 22 luty 2014 Ostatnia aktualizacja: 24 luty 2014
Twoje dziecko nie odstępuje Ciebie na krok i na każdą Twoją nieobecność reaguje histerycznie? To może być tzw. "lęk separacyjny"! Czy to normalna reakcja? Jak sobie z tym poradzić?
Niechęć do rozłąki z opiekunem jest normalną reakcją każdego dziecka i świadczy o rozwoju zdrowej więzi. Każdy maluch przechodzi naturalne fazy stanów lękowych, które z czasem same mijają. Najczęściej negatywne reakcje na rozłąkę z rodzicem możemy zaobserwować już w 8 miesiącu, a nasilają się one pomiędzy 2 a 3 rokiem życia. Dzieci w tym wieku nawet na chwilę nie odstępują opiekuna, a nawet miewają koszmary senne związane z rozłąką.

Co jest przyczyną lęku separacyjnego?
Lęk separacyjny może mieć podłoże biologiczne, kiedy dziecko dziedziczy tendencję do intensywniejszego  doświadczania lęku, bądź środowiskowe - gdy reakcja malucha jest zachowaniem wyuczonym od osób nadmiernie reagujących w sposób lękowy. Ponadto wpływ na powstawanie tego zjawiska mają także takie czynniki jak choroba, zmiany w rutynie codziennego dnia,  zmiany w rodzinie (jak narodziny rodzeństwa, rozwód, śmierć) i  zmiana w rutynie przedszkolnej lub zmiana opiekuna/wychowawcy.
Jakie są objawy lęku separacyjnego?
Najbardziej typowymi symptomami są objawy paniki lub wybuchy złości w sytuacji separacji od bliskich, lękliwość i niechęć do pozostawania samemu, odmawianie chodzenia do szkoły i spania we własnym łóżku. Dzieci mogą skarżyć się także na częste bóle brzucha, głowy i mięśni oraz powtarzające się koszmary senne, w których oddzielenie od bliskich jest głównym tematem.
Kiedy lęk separacyjny powinien zaniepokoić rodziców?
Przede wszystkim rodziców powinno zaniepokoić to, że dziecko nadal odczuwa lęk separacyjny, a jest już w wieku szkolnym. Istnieje wtedy obawa, że cierpi ono na Zespół Lęku Separacyjnego i należy podjąć specjalistyczne leczenie u psychologa klinicznego lub psychiatry. Należy także skorzystać z pomocy specjalisty, kiedy dziecko nie daje się ukoić przez okres dłuższy niż 2 tygodnie lub skarży się codziennie rano na różne dolegliwości fizyczne.
Jak można zmniejszyć prawdopodobieństwo pojawienia się i rozwinięcia lęku separacyjnego?
  • od około 6. miesiąca życia zacząć zostawiać dziecko z opiekunką, ciocią czy babcią. To nauczy je tolerować krótkie chwile z dala od rodzica i pomoże w budowaniu zaufania do innych dorosłych,   
  • najpóźniej od ok. 12. miesiąca zapewnić dziecku kontakt z rówieśnikami,
  • zapoznać dziecko z nowym otoczeniem, zanim zostanie w nim bez naszej opieki,
  • nauczyć dziecko wykonywania jak najwięcej rzeczy samodzielnie,
  • zaaranżować spotkania z innym dzieckiem, które będzie chodziło lub już chodzi do tego samego przedszkola.
Należy także pamiętać o tym, aby absolutnie nie znikać bez pożegnania ani nie wyśmiewać się z lęków dziecka przed rozstaniem!
Źródło:
Izabela Krawczyk "Lęk separacyjny u dzieci- co to takiego?"

TEL-MED POLECA

Ognik Piotr dr n. med. Neuropsycholog, Psycholog i Psychoterapia Poznań

Prywatny Gabinet Neuropsychologii Poznań

woj. wielkopolskie
Poznań, ul. Ściegiennego
  • czynna
  • nieczynna

Ostatnie publikacje

Czy wiesz że.. ?
Lęk separacyjny może mieć podłoże biologiczne, kiedy dziecko dziedziczy tendencję do intensywniejszego  doświadczania lęku, bądź środowiskowe- gdy reakcja malucha jest zachowaniem wyuczonym od osób nadmiernie reagujących w sposób lękowy.