Przyczyny i leczenie mononukleozy

Mononukleoza zakaźna jest chorobą wywoływaną przez wirusa Epsteina-Barra (EBV), który należy do herpeswirusów. Większość zakażeń EBV przebiega u dzieci bezobjawowo. Gdy dojdzie do ostrego zakażenia EBV, najczęściej mamy do czynienia z mononukleozą zakaźną.

Przyczyny mononukleozy

Mononukleoza zakaźna dotyka najczęściej dzieci w wieku 1-5 lat oraz młodzież około 20. roku życia. Przyczyną choroby jest wirus Epsteina-Barra przenoszony drogą kropelkową. Najczęściej do zakażenia dochodzi przez kontakt z śliną chorego. W przypadku dzieci ciężko tego uniknąć, ponieważ bardzo często w trakcie zabawy biorą one wspólne zabawki do buzi. Przyczyną choroby wśród młodzieży jest najczęściej wirus przenoszony podczas pocałunków. Od czasu zakażenia do chwili pojawienia się pierwszych objawów, występuje okres inkubacji, który w przypadku mononukleozy wynosi 30-50 dni.

Objawy mononukleozy

Wśród najczęściej pojawiających się objawów mononukleozy zakaźnej wymienia się gorączkę dochodzącą do 40 st. C i utrzymującą się przez dłuższy czas, ból i zapalenie gardła, powiększenie węzłów chłonnych, wątroby i śledziony. Zdarza się, że pojawiają się białe naloty i ropnie na migdałkach, zmiany skórne w postaci pokrzywki, czerwonych plam czy też wysypki podobnej do różyczki.

Chore dziecko może także być osłabione, skarżyć się na ból głowy, mięśni i stawów. Ostre zapalenie wątroby ma miejsce w rzadkich przypadkach mononukleozy zakaźnej. Rozpoznanie mononukleozy można również oprzeć na badaniach krwi, w której podczas zakażenia zwiększa się ilość leukocytów, enzymów wątrobowych, pojawiają się również przeciwciała (heterofilne, IgM, IgG) skierowane przeciwko EBV.

Nie należy lekceważyć objawów mononukleozy, ponieważ nieleczona choroba może doprowadzić do poważnych powikłań, np. zapalenie wątroby, wtórne zakażenia bakteryjne gardła, porażenia nerwów, zapalenie mięśnia sercowego czy pęknięcie śledziony.

Leczenie mononukleozy

Mononukleoza jest chorobą wirusową, dlatego też nie powinno stosować się antybiotyków. Najczęściej stosuje się leczenie objawowe, które ma na celu złagodzenie bólu gardła, zmniejszenie jego obrzęku i zlikwidowanie stanu zapalnego.

W przypadku wysokiej i długotrwałej gorączki zaleca się podawanie choremu leków przeciwgorączkowych. Jeśli chorobie towarzyszy powiększenie śledziony, przez kilka tygodni powinno się dużo odpoczywać i unikać wysiłku fizycznego, żeby uniknąć dalszych powikłań. Ważne jest także prawidłowe nawodnienie organizmu przez cały okres trwania infekcji. Nie jest konieczne stosowanie leków przeciwwirusowych.