Medycyna ogólna

Rak podstawnokomórkowy - jak diagnozować i leczyć

Publikacja: 16 listopad 2014
Rak skóry jest schorzeniem, które ciężko przeoczyć a jego powstawanie możemy zauważyć już w bardzo wczesnej fazie. Może go powodować wiele czynników, zarówno chemicznych jak i genetycznych a jego występowanie jest bardzo powszechne.  Do najczęstszych zmian nowotworowych występujących na powłoce ludzkiego ciała zaliczamy raka podstawnokomórkowego.
Rak podstawnokomórkowy ma słabą miejscową złośliwość, charakteryzuje się powolnym naciekaniem na otaczające tkanki. Bardzo rzadko daje przerzuty, dzięki czemu w większości przypadków daje się łatwo usunąć. W obrazie klinicznym jawi się jako przeźroczysty, twardy, białawy lub lekko upigmentowany guzek. W przypadku zaniedbań nowotwór ten może penetrować w głębsze warstwy skóry dokonując dużych spustoszeń.

Czynniki ryzyka


Rak podstawnokomórkowy rozwija się głównie pod wpływem działania promieniowania UVA i UVB. Długotrwałe oddziaływanie słońca na skórę powoduje, szczególnie u osób starszych, powstawanie ognisk nowotworowych w obrębie głowy i dłoni. Do pozostałych czynników wywołujących to schorzenie mogą należeć:
  • przewlekłe urazy skóry np. po stanach zapalnych,
  • blizny,
  • wirus HPV,
  • czynniki chemiczne: metale ciężkie, węglowodory aromatyczne,
  • promieniowanie jonizujące,
  • fototyp skóry – osoby o jaśniejszej karnacji i włosach blond lub rudych są bardziej narażone.
Diagnostyka

Mimo tego, że podejrzenie o raka skóry można wysnuć już przy wstępnych oględzinach, przed rozpoczęciem leczenia konieczna jest pogłębiona diagnostyka na podstawie badania histopatologicznego.  Wycinki można pobrać za pomocą:
  • chirurgicznego wycięcia zmiany chorobowej wraz z marginesami,
  • biopsji ścinającej,
  • trepanobiopsji.
Dzięki tym badaniom można ustalić  konkretną odmianę raka podstawnokomórkowego:
  • guzkowy – niezapalny guz, który jest otoczony perełkowatym wałem,
  • wrzodziejący – najbardziej inwazyjna odmiana, mogąca prowadzić do niszczenia sąsiadujących tkanek miękkich i kości,
  • barwnikowy – guzki z elementami barwnikowymi,
  • powierzchniowy – zmiany dobrze odgraniczone,
  • twardzinopodobny – guzek o barwie porcelanowej.
Leczenie

Główną metodą jest chirurgiczne wycięcie zmiany wraz z marginesami i dokładne przepadanie węzłów chłonnych. W przypadku zmian o wyraźnych granicach stosuje się także krioterapię i laseroterapię, bardzo często w połączeniu z:
  • terapią fotodynamiczną,
  • radioterapią,
  • doogniskowym wstrzyknięciem  interferonu α-2 wraz z  rekombinowanym interferonem ß.
Źródło:
Złośliwe nowotwory skóry; Piotr Rutkowski (red.); VM Media Sp z o.o. VM Group sp. k.

TEL-MED POLECA

BAMBERSKI DWÓR Sp. z o.o.

Specjalistyczne Centrum Diagnostyczno-Lecznicze

woj. wielkopolskie
Poznań, ul. Dąbrowskiego 77a
  • czynna
  • nieczynna

Ostatnie publikacje

Czy wiesz że.. ?
Łączna zapadalność na raka skóry w Polsce wynosi ponad 4300 zachorowań u kobiet i prawie 4000 u mężczyzn. Umiejscawia to raka skóry, pod względem częstości zachorowania na nowotwory złośliwe, odpowiednio na 3 i 5 miejscu.