Co warto wiedzieć o akupunkturze?

W dzisiejszych czasach akupunktura budzi wiele emocji, wątpliwości. W wielu krajach uznawana jest  jako uzupełnienie medycyny konwencjonalnej, chociaż zdania na temat jej skuteczności są podzielone.
Jak jest naprawdę? Jakie są wskazania do stosowania akupunktury?
Na czym polega sam zabieg?

CO WARTO WIEDZIEĆ O AKUPUNKTURZE?

Akupunktura polega na nakłuwaniu za pomocą specjalnych igieł określonych aktywnych biologicznie punktów na skórze człowieka. Wyzwala to, za pośrednictwem układu nerwowego i odpornościowego, różnorodne, specjalnie ukierunkowane, mechanizmy fizjologiczne.

Najbardziej reagują na nakłucia układy: nerwowy i hormonalny. Odgrywają one najważniejszą role w mechanizmie działania akupunktury. Pierwszą i najszybszą reakcją na bodźce akupunkturowe jest reakcja ze strony układu nerwowego, przede wszystkim układu nerwowego wegetatywnego – sympatycznego i parasympatycznego.

Szczególnie zaangażowane jest podwzgórze ze swymi licznymi ośrodkami wegetatywnymi, które razem z przysadką stanowią spójny układ autonomiczno-czynnościowy, układ podwzgórzowo-przysadkowy. Podwzgórze wpływa na najważniejsze czynności ustroju, szczególnie wegetatywne i wewnątrzwydzielnicze. Reguluje przemianę materii i wpływa na odporność. W podwzgórzu znajdują się ważne ośrodki wpływające na przemianę białkową, węglowodanową, tłuszczową, wodno-mineralną, na uczucie głodu i pragnienia, na diurezę i wydzielanie potu; ośrodki kontrolujące termoregulację, aktywność seksualną i funkcje rozrodcze. Ośrodki podwzgórza czuwają nad czynnością mięśni gładkich wszystkich narządów wewnętrznych, regulując np. ciśnienie krwi, czynność mięśnia sercowego, układu oddechowego, pokarmowego itd. Podwzgórze poprzez układ wegetatywny wpływa również na czynności psychiczne i emocjonalne człowieka. U podłoża większości schorzeń - jak się obecnie uważa - tkwi pierwotne zaburzenie wegetatywnego systemu nerwowego, zaburzenia równowagi między układem sympatycznym a parasympatycznym (co koresponduje z chińskim pojęciem zaburzenia równowagi między Yang i Yin).

Akupunktura, która przywraca tę równowagę, uważana jest za system regulacji zachwianych funkcji systemu wegetatywnego (a tym samym zachwianych funkcji narządowych). Stabilizacja ośrodków układu wegetatywnego odgrywa decydującą rolę w osiąganiu pomyślnych wyników leczenia.

Liczba zabiegów akupunktury i częstotliwość ich stosowania zależy od rodzaju i czasu trwania choroby, stanu chorego itp. Nakłucia zwykle wykonuje się dwa, trzy razy w tygodniu, stosując 10-15 zabiegów na jedną kurację. Czasem (np. w chorobach ostrych) stosuje się je codziennie lub 2 razy dziennie. Kurację powtarza się po miesiącu, półtora, trzech lub sześciu miesiącach. Czas trwania leczenia jest różny.

Na przykład przy niedowładzie mięśni, porażeniu nerwów, głuchocie, szumach usznych, nadciśnieniu tętniczym trwać może rok, dwa i dłużej, z kilkutygodniowymi lub kilkumiesięcznymi przerwami. Wielu chorych leczy się akupunkturą jako metodą komplementarną. Pozwala im to zmniejszyć ilość przyjmowanych leków nawet do dawek podtrzymujących. Każdorazowo decyzję o liczbie zabiegów, przerwach między nimi, czasie trwania kuracji podejmuje się na podstawie oceny postępów kuracji i stanu zdrowia chorego.

Igły używane do akupunktury są bardzo cienkie, od 0,22 do 0,25 mm. Są one wprowadzane specjalnymi metodami, dzięki którym pacjent nie czuje nakłucia. Głębokość nakłucia sięga najczęściej kilku milimetrów, a w częściach umięśnionych, np. na pośladkach, udach, nieco głębiej. To że igła akupunkturowa nie jest tak bolesna jak igła do zastrzyków, wynika z jej budowy (ma stożkowaty,elektronicznie polerowany koniec).

WSKAZANIA DO LECZENIA AKUPUNKTURĄ:

Choroby pochodzenia czynnościowego:

• nerwica histeryczna, hipochondryczna
• nerwica lękowa, depresyjna
• nerwice wegetatywne (tj. narządowe, np. nerwica serca)
• nerwice ruchowe (tiki, kurcz pisarski, kręcz szyi i jąkanie)
• napadowe bóle głowy pochodzenia naczyniowego

Choroby narządów ruchu:

• ostre i przewlekłe mięśniobóle różnego pochodzenia
• gościec przewlekły postępujący
• zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa
• zespół bolesnego barku
• choroba zwyrodnieniowa stawów
• dyskopatie (uszkodzenie krążków między kręgowych, skojarzone z rwą kulszową, bólami korzeniowymi lub bólami mięśniowymi)

Choroby układu nerwowego:

• ostre i przewlekłe nerwobóle różnego pochodzenia, a zwłaszcza nerwoból nerwu trójdzielnego i zapalenie nerwu kulszowego
• porażenia i niedowłady po udarze mózgu i po zatorach tętnicy mózgowej
• kręcz szyi
• porażenie nerwu twarzowego

Choroby wewnętrzne:

• zapalenie oskrzeli
• dychawica oskrzelowa
• choroba wieńcowa serca we wczesnym okresie
• choroba nadciśnieniowa
• choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy
• drażliwe jelito

Choroby narządów moczowo-płciowych:

• moczenie bezwiedne i nocne
• niemoc płciowa

Położnictwo i ginekologia:

• nieregularne krwawienia miesięczne
• przedłużający się poród
• wymioty ciężarnych
• brak pokarmu u matki

Choroby skóry:

• choroby alergiczne skóry
• trądzik

Choroby uszu, nosa i gardła:

• ostra głuchota i niedosłuch
• przewlekły nieżyt nosa
• przewlekłe zapalenie zatok obocznych nosa
• alergiczny nieżyt nosa

Choroby oczu:

• przewlekłe zapalenie spojówek
• krótkowzroczność, kurcze powiek

Medycyna sportowa:

• trema przedstartowa, urazy sportowe (naderwanie mięśni i ścięgien, wylewy krwi do mięśni, nadwichnięcie stawów)

Nałogi:

• palenie tytoniu
• alkoholizm
• narkomania

Choroby przemiany materii:            

• otyłość

Autor: dr Olga Cherkasova