Strach przed zwierzętami - czyli zoofobia

Każdy z nas obawia się czegoś, mogą to być zarówno zdarzenia, jak i osoby realne i wymyślone. Zwykle jednak jest to łagodny rodzaj strachu, który nie paraliżuje i nie przeszkadza w codziennym funkcjonowaniu. Zdarza się jednak, że lęk powoduje panikę i irracjonalne zachowania, co może świadczyć o fobii. Jedną z najpowszechniejszych jest zoofobia, czyli lęk przed zwierzętami.

Zoofobia to chorobliwy i paniczny lęk przed zwierzętami. Według Freuda jest to jedno z najczęstszych zaburzeń psychoneurotycznych występujących u dzieci. Zaburzenia te mają zwykle różne przyczyny i podłoże, jednak zwykle charakteryzują podobnymi objawami:

• przyspieszony oddech,

• duszności,

• kołatanie serca,

• histeryczny płacz,

• nudności i omdlenia,

• paraliż kończyn.

Przyczyny

Uważa się, że powstanie fobii ma początek w dzieciństwie, zazwyczaj po trzecim roku życia. Dzieci młodsze zazwyczaj nie wykazują lęku przed zwierzętami, bez względu na to, czy jest to pies, wąż lub koń. Zaburzenia lękowe mogą pojawić się z różnych powodów, do najczęstszych należą:

• uwarunkowania kulturowe – przekazywanie opowieści i legend, w których zwierzęta są symbolem zła,

• traumatyczne zdarzenie związane z danym zwierzęciem – np. pogryzienie przez psa,

• naśladowanie lęków, które prezentują rodzice – np. strach przed pająkami matki może mieć odzwierciedlenie w zachowaniu córki,

• kumulowanie się w czasie negatywnych odczuć na temat zwierząt.

Rodzaje zoofobii

Najczęściej lęk nie dotyczy wszystkich zwierząt a wybranych grup, np. gryzoni, węży, pająków lub ptaków. Do najczęściej spotykanych urazów dotyczących świata fauny należą:

• arachnofobia – lęk przed pająkami,

• kynofobia – lęk przed psami,

• rodentofobia – lęk przed gryzoniami,

• ofidiofobia – lęk przed wężami,

• awizofobia – lęk przed ptakami.

Lecznie

Terapia jest procesem długotrwałym i wymagającym dużego samozaparcia. Bardzo często wspomaga się ją leczeniem farmakologicznym, stosując anksjolityki. Rozmowę z pacjentem należy zacząć od próby znalezienia przyczyny fobii i stopniowego oswajania z nią, tak by w efekcie leczenia możliwy był kontakt ze zwierzęciem, które wcześniej budziło lęk.