Ważny temat

Felinoterapia - terapia z udziałem kota

Publikacja: 26 czerwiec 2013
Koty - czczone w starożytnym Egipcie i tępione w średniowiecznej Europie - dzisiaj najczęściej kojarzone są z niezależnością i tajemniczością. Mało kto wie, że obcowanie z nimi ma pozytywny wpływ na nasze zdrowie psychiczne i fizyczne..
Nazwa "felinoterapia" pochodzi od łacińskiego słowa "felis" (czyli kot) oraz greckiego słowa therapeia (opieka, leczenie). Leczenie z udziałem kota znajduje zastosowanie przede wszystkim w pracy z osobami starszymi oraz dziećmi niepełnosprawnymi zarówno umysłowo jak i ruchowo. Ten rodzaj zooterapii pomaga w leczeniu, bądź złagodzeniu objawów m.in. takich chorób i dolegliwości jak:
  • ADHD
  • autyzm
  • zespół Aspergera
  • zaburzenia lękowe
  • depresja
  • choroba Alzheimera
  • zespół Downa
  • nieśmiałość i zahamowanie społeczne
  • różne choroby psychiczne
  • artretyzm
Zajęcia felinoterapeutyczne mogą odbywać się zarówno indywidualnie, jak i grupowo. Podczas terapii indywidualnej obecny jest terapeuta, pacjent i oczywiście kot. Najczęściej stosuje się ją w leczeniu osób starszych, aby zredukować stres i opór pacjenta w pierwszych kontaktach z terapeutą. Kot staje się wspólnym tematem do rozmowy i nawiązanie relacji między terapeutą a pacjentem staje się znacznie łatwiejsze. 

Terapia grupowa najczęściej adresowana jest do dzieci. Mogą one pogłaskać kota, pobawić się z nim, a nawet go nakarmić. Dzięki bezpośredniemu kontaktowi ze zwierzęciem również u dzieci dochodzi do redukcji stresu i oporu. Stają się spokojniejsze i bardziej otwarte, nabierają ufności do otaczającego ich świata. To szczególnie ważne w wypadku dzieci z autyzmem - kot pomaga im nawiązać łączność ze światem zewnętrznym, staje się pomostem między nimi a innymi ludźmi.

Felinoterapię można także połączyć z innymi formami terapii - np. arteterapią, w której pacjent za pomocą różnych technik plastycznych przedstawia wizerunek kota. Za pomocą np. rysunku kota dziecko może przedstawić swoje lęki.

Ciekawy jest fakt, że czasem felinoterapia jest skuteczniejsza niż dogoterapia (terapia z udziałem psa). Dla niektórych pacjentów hałaśliwość i zbytnia bezpośredniość psa stanowi problem- wtedy spokojny, mruczący kot jest idealnym rozwiązaniem. Kolejną zaletą felinoterapii jest również to, że kot-terapeuta, w przeciwieństwie do psa, nie wymaga żadnej tresury.  Nie oznacza to jednak, że każdy kot nadaje się na terapeutę- kluczową rolę pełni charakter zwierzęcia. Musi ono lubić głaskanie, chętnie nawiązywać kontakty z ludźmi i nie reagować agresywnie bez powodu.
Źródło:
www.kot.net.pl

Ostatnie publikacje

Czy wiesz że.. ?
Nazwa "felinoterapia" pochodzi od łacińskiego słowa "felis" (czyli kot) oraz greckiego słowa therapeia (opieka, leczenie).