Depresja u dzieci

Depresja jest bardzo poważną chorobą, która dotyka coraz szersze kręgi społeczne. W ostatnich latach bardzo poważnym problemem staje się depresja u dzieci. Z roku na rok liczba dzieci cierpiących na takie zaburzenia wzrasta, a wiek pojawienia się objawów znacznie się obniża. Problem dotyczy wielu młodych ludzi, nie tylko z rodzin patologicznych.

Wbrew pozorom depresja jest częstym zaburzeniem na które zapadają osoby nieletnie. Ma nieco inny przebieg niż u dorosłych i z  tego względu nie jest szybko diagnozowana, często do końca pozostaje nierozpoznana.
Objawy
Choroba ta przejawia się bardzo niespecyficznymi symptomami do których możemy zaliczyć m.in. lęk, problemy w szkole, objawy psychosomatyczne (bóle brzucha, głowy, duszności), zachowania odbiegające od normy, niechęć do zabawy, brak komunikowania własnych życzeń czy też przechodzenie od długiego płaczu do całkowitego wyciszenia i spokoju. Objawem, który również powinien zaniepokoić rodziców jest chudnięcie lub nie przybieranie na wadze, a także zamykanie się dziecka w pokoju nie mając na nic siły czy ochoty. Dzieci chorujące na depresję często stają się niecierpliwe, agresywne, nieposłuszne.

Do najbardziej typowych, tzw. książkowych objawów depresji u dzieci zalicza się:

• smutek, przygnębienie, niemożność odczuwania radości („nic nie cieszy”),
• zmniejszenie zainteresowań (np. niechęć zajmowania się swoim hobby),
• zmniejszenie aktywności, apatia, spowolnienie, niechęć do działania,
• problemy ze snem (bezsenność lub nadmierna senność),
• zmniejszenie apetytu, spadek wagi ciała, suchość w ustach,
• uczucie ciągłego zmęczenia, brak energii,
• lęk, uczucie wewnętrznego napięcia, „niepokój w środku”,
• trudności w koncentracji i zapamiętywaniu, wrażenie niesprawności intelektualnej,
• poczucie beznadziejności, niska samoocena,
• dolegliwości bólowe (bóle głowy, brzucha, bóle w klatce piersiowej, nerwobóle).

Wydawałoby się to niemożliwe, jednak depresja może dotknąć nawet niemowlęta. Zwłaszcza te które przebywają w placówkach wychowawczych, czy są długi czas hospitalizowane. Kolejnym okresem w którym dzieci bardziej narażone są na stany depresyjne to wiek 12-17 lat. Dzieje się tak na skutek wielu przemian biologicznych i osobowościowych.
Przyczyny depresji
Przyczyny powstawania depresji nie są do końca poznane. Wpływ na jej pojawienie się mogą mieć czynniki genetyczne, biologiczne, neuromechaniczne, psychologiczne i społeczne. Sytuacje które na pewno zwiększają ryzyko zachorowania to osobiste tragedie dzieci takie jak utrata rodziców, rodzeństwa, dziadków, ukochanego zwierzątka, a w przypadku młodzieży rozstanie z chłopakiem/dziewczyną, kłótnia z przyjaciółką/przyjacielem czy zmiana miejsca zamieszkania. Częściej chorują na depresję te dzieci, których potrzeby emocjonalne nie są zaspakajane.
Jak pomóc dziecku?

Poświęcaj dziecku więcej czasu niż na co dzień, porozmawiaj, obserwuj, otocz opieką.

Nie krzycz na dziecko.

Udaj się z dzieckiem do psychologa, a następnie psychiatry. Jeśli uważasz, że stan dziecka jest poważny udaj się od razu do psychiatry.

Nie lekceważ zachowania dziecka, okaż mu swoje zainteresowanie. Część depresji prowadzi do samobójstw.