Medycyna ogólna

Audiometria, tympanometria, otoemisja... Czyli badanie słuchu na kilka sposobów!

Publikacja: 09 marzec 2011 Ostatnia aktualizacja: 21 styczeń 2012
Na czym polega badanie słuchu? Czym różni się audiometria tonalna od audiometrii słownej? Z jakich badań audiologicznych można skorzystać?
BADANIE SŁUCHU – RODZAJE

Współczesna audiologia posługuje się badaniami diagnostycznymi, które pozwalają na bardzo wczesne i dokładne wykrycie wady słuchu bez względu na wiek osoby badanej. Obecnie każdy noworodek w Polsce poddawany jest przesiewowemu badaniu słuchu (Screening słuchu) – pozwala to na wstępne ustalenie, czy nasze dziecko ma problemy ze słuchem.

Możemy wyróżnić następujące rodzaje badań słuchu:

AUDIOMETRIA - badanie mające na celu określenie progu słyszenia na drodze powietrznej i kostnej obu uszu osoby badanej. Jako bodziec stosowany jest ton czysty. Badanie to nie jest obiektywną metodą oceny wartości progu słyszenia. Najogólniej mówiąc związane jest ze świadomą reakcją pacjenta na bodźce dźwiękowe. Reakcja ta decyduje o wiarygodności i dokładności wyników badania audiologicznego. Audiometria zaliczana jest do psychofizycznych metod diagnostycznych, z których najbardziej popularne są: audiometria tonalna i audiometria słowna.

Audiometria tonalna - badanie polega na podawaniu do ucha osoby badanej tonów czystych o różnych częstotliwościach na drodze przewodnictwa powietrznego, a następnie kostnego. Osoba badana zakłada słuchawki na uszy i sygnalizuje najcichsze natężenie tonu, który słyszy; wynikiem badania jest audiogram, na którym pokazany jest, wykreślony za pomocą krzywej audiometrycznej próg słyszenia.
Najmniejsza wartość słyszalnego tonu w całym paśmie częstotliwości od 250Hz do 8KHz pozwala wyznaczyć próg słyszenia pacjenta.

U małych dzieci stosuje się tzw. audiometrię zabawową, polegającą na wrzucaniu klocków do pudła w momencie, kiedy dziecko zaczyna słyszeć ton. Istotnym elementem badania jest nawiązanie kontaktu z pacjentem i dokładne poinstruowanie, na czym polega badanie.

Audiometria słowna - polega na podawaniu i identyfikowaniu list słownych - np. liczb lub wyrazów - przy różnym natężeniu dźwięku. Badanie to określa rozumienie mowy, zdefiniowane, jako procent poprawnie zidentyfikowanych przez pacjenta słów przy danym natężeniu. Jest to empiryczna procedura, stanowiąca integralną część badań audiologicznych.

OTOEMISJA – polega na rejestracji otoemisji akustycznych przy pomocy monitorowej sondy umieszczonej w kanale ucha zewnętrznego. Jest to nieinwazyjna, obiektywna metoda badawcza, mająca szerokie zastosowanie w diagnostyce audiologicznej. Nie jest badaniem ilościowym stanu narządu słuchu, lecz tylko oceną sprawności mechanicznej receptora słuchu. Badanie jest bezbolesne, można je wykonać u bardzo małych dzieci.

TYMPANOMETRIA (audiometria impedancyjna) - badanie takie rejestruje ruchy błony bębenkowej w reakcji na zmiany ciśnienia w przewodzie słuchowym. Pomiary ruchów błony bębenkowej i ciśnienia ucha środkowego są przeprowadzane w celu określenia czy ucho środkowe nie jest naruszone. Badanie jest pomocne przy określeniu rodzaju ubytku słuchu u dziecka, a także przy diagnostyce infekcji ucha środkowego. Badanie jest bezbolesne, polega na wprowadzeniu do kanału słuchowego zewnętrznego sondy pomiarowej, która pozwala zmienić ciśnienie w zakresie od -400 do +400mm słupa wody.  Badanie tympanometryczne trwa bardzo krótko i nie wymaga aktywnego udziału.

Wyróżniamy 3 zasadnicze typy tympanogramów:
  • typ A: maksymalna wartość podatności występuje przy 0mm słupa wody,
  • typ B: krzywa prawie płaska, bez zaznaczonej wartości maksymalnej,
  • typ C: przesunięcie wartości maksymalnej w kierunku ciśnienia ujemnego. Przesunięcie wierzchołka w kierunku ciśnienia dodatniego występuje rzadko. Przesunięcia ±50mm słupa wody nie są uważane za patologiczne.
Na tympanogramach ocenia się trzy parametry: wysokość, wierzchołek i kształt. Wysokość krzywej oznacza bezwzględną wartość podatności. Ma ona jednak małe znaczenie diagnostyczne ze względu na duży rozrzut, tak u osób z normalnym słuchem, jak i u niedosłyszących. Im wyższa krzywa, tym większa podatność błony i odwrotnie.

BADANIE POTENCJAŁÓW WYWOŁYWANYCH Z PNIA MÓZGU (BERA) – badanie polega  na rejestrowaniu i ocenie zjawisk elektrycznych, które powstają po stymulacji bodźcem akustycznym ucha w każdym odcinku drogi słuchowej. Badanie BERA jest obiektywną metodą oceny progu słyszenia, którą można stosować bez ograniczeń wiekowych zarówno u pacjentów dorosłych jak i u noworodków. Badanie jest bezbolesne, polega na umieszczeniu na skórze głowy osoby badanej 3 elektrod miseczkowych (dwie elektrody przykleja się do wyrostka sutkowatego, a jedną na czole) pozwalających wykryć obecność fali V (załamek pochodzący z poziomu pnia mózgu), zaś wyznaczenie najniższej intensywności bodźca, przy której można zarejestrować falę V, jest podstawą oceny czułości słuchu w tym badaniu.
Źródło:
Usłyszeć świat- kampania społeczna pod patronatem Ministra Edukacji Narodowej; Instutut Fizjologii i Patologii Słuchu, Wikipedia

Ostatnie publikacje