Wiadomości ogólne o depresji

Medyczna nazwa "depresja" jest niefortunna i myląca. Słowa tego, w języku codziennym, używamy na określenie pogorszenia nastroju, tymczasem znaczenie medyczne ma zupełnie inne odniesienie. Depresja jest chorobą wywołującą patologiczne zmiany nastroju smutku i tak naprawdę ma bardzo mało wspólnego z chandrą, obniżeniem nastroju, "dołkami" których doświadczamy na co dzień...

"Depresja" (choroba afektywna) jest terminem najogólniejszym i obejmuje wiele podtypów, począwszy od przewlekłej depresji nerwicowej (dystymia), poprzez depresję wielką, kończąc na depresji dwubiegunowej, czyli depresji z objawami psychotycznymi, która charakteryzuje się naprzemiennym występowaniem stanów depresji i manii.

Badania przeprowadzone przez Uniwersytet Harwarda, Światową Organizację Zdrowia (WHO) i Bank Światowy dały przerażające wyniki. Depresja jest czwartą najgroźniejszą chorobą w skali globalnej powodującą inwalidztwo i przedwczesną śmierć, a w 2020 roku będzie drugą, ustępując tylko chorobie niedokrwiennej serca. Stwierdzane obecnie większe wskaźniki rozpowszechnienia depresji w porównaniu z danymi sprzed lat to wynik poszerzenia kryteriów diagnostycznych, większej wykrywalności stanów depresyjnych ale również rzeczywistego wzrostu zachorowań. Ten ostatni jest spowodowany między innymi wydłużeniem średniego okresu życia populacji, większego rozpowszechnienia środowiskowych czynników patogennych (przemiany ustrojowe, migracje ludności, brak poczucia bezpieczeństwa, osamotnienie) oraz wzrostem ilości związków chemicznych mających działanie depresjogenne (w tym niektórych leków).

Depresja jawi się zatem jako problem, w którego rozwiązaniu oprócz lekarzy psychiatrów powinni brać udział lekarze innych specjalności, a także przedstawiciele dyscyplin pozamedycznych.

Szczególna rola przypada lekarzom pierwszego kontaktu, jako że większość pacjentów pojawia się najpierw u nich. Statystycznie rzecz ujmując, trafiają oni nawet częściej niż pacjenci z nadciśnieniem tętniczym. Stanowią 10-20% pacjentów zgłaszających się do różnych instytucji podstawowej opieki zdrowotnej. Jedynie u 25% z nich zaburzenia depresyjne są rozpoznawane. Jeszcze mniejszy odsetek uzyskuje skuteczną pomoc. Z kolei 50-60% chorych z depresją nie korzysta w ogóle z pomocy opieki zdrowotnej.

W dalszych artykułach omówiono problem depresji sezonowej, możliwości leczenia, dowiesz się jakie są prawdopodobne przyczyny występowania. Być może te informację pomogą Ci choć trochę zrozumieć tę chorobę, bo mimo iż codziennie ukazuje się wiele publikacji na jej temat, ludzie, którzy chorują są często nierozumiani, zarówno przez przyjaciół jak i najbliższych. Choroba afektywna sezonowa (ang. Seasonal affective disorder, w skrócie: SAD) przybiera postać epizodów depresyjnych cyklicznie nawracających w określonych, stałych porach roku. Depresję sezonową należy odróżnić od klinicznej, w której zmiany emocjonalne zachodzą na głębszym poziomie psychicznym. Depresję sezonową dzielimy zazwyczaj na zimową i letnią, przy czym ta pierwsza jest dużo częstsza.