Toksoplazmoza groźna dla dziecka
Publikacja: 02 wrzesień 2009
Ostatnia aktualizacja: 13 wrzesień 2009
Toksoplazmoza jest szeroko rozpowszechnioną chorobą wywołaną przez pierwotniaka Toksoplasma gondii. Jest to pasożyt żyjący wewnątrz komórek organizmu
różnych zwierząt domowych i dzikich. Jedynym dotychczas poznanym
żywicielem ostatecznym (w organizmie którego pasożyt dojrzewa do
postaci dorosłych i rozmnaża się płciowo) jest kot.
U człowieka zarażenie przebiega najczęściej bezobjawowo. Zarażeniu można ulec raz w życiu. Po ostrym okresie choroby pasożyt przeżywa w organizmie człowieka, nie wywołując najczęściej żadnych objawów klinicznych.
Drogi zarażenia:
Toksoplazmoza nabyta charakteryzuje się:
Toksoplazmozę nabytą rozpoznaje i diagnozuje lekarz w poradni chorób zakaźnych (odzwierzęcych i pasożytniczych), decyduje również o sposobie leczenia.
Zapobieganie:
Do zarażenia płodu może dojść w sytuacji, gdy kobieta ulegnie świeżemu zarażeniu T. gondii w czasie ciąży lub tuż przed zajściem w ciążę. Po zarażeniu pasożyt przejściowo jest obecny we krwi ciężarnej kobiety i poprzez łożysko może dostać się do krwi dziecka.
Ryzyko zarażenia płodu zależy od okresu ciąży, w którym doszło do zarażenia matki. Objawy toksoplazmozy mogą wystąpić tuż po porodzie, ujawnić się w pierwszych miesiącach lub latach życia, a nawet później - w wieku młodzieńczym lub dorosłym (zmiany w gałce ocznej).
Najbardziej typowe objawy to:
Drogi zarażenia:
- spożycie cyst tkankowych pasożyta w niedosmażonym, niedogotowanym lub surowym mięsie (tatar), półsurowych wędlinach (metce, salami)
- kontakt z zanieczyszczoną kocimi odchodami glebą lub wodą, spożywanie zanieczyszczonej glebą żywności (głównie warzyw spożywanych na surowo) - (ok. 10%)
- zarażenie wrodzone - zazwyczaj w przebiegu pierwotnego zarażenia kobiety ciężarnej.
Toksoplazmoza nabyta charakteryzuje się:
- przebiegiem bezobjawowym (najczęściej)
- miejscowym powiększeniem węzłów chłonnych, głównie szyjnych i karkowych
- zespołem „mononukleozopodobnym", przebiegającym z gorączką, uogólnionym powiększeniem węzłów chłonnych, złym samopoczuciem, szybkim męczeniem się, bólami głowy, mięśni i gardła.
Toksoplazmozę nabytą rozpoznaje i diagnozuje lekarz w poradni chorób zakaźnych (odzwierzęcych i pasożytniczych), decyduje również o sposobie leczenia.
Zapobieganie:
- niespożywanie surowego mięsa
- dokładne mycie rąk po przyrządzeniu mięsa
- utrzymywanie w czystości desek do krojenia mięsa, noży, naczyń
- używanie rękawiczek gumowych do pracy w ogrodzie oraz przy czyszczeniu pojemnika z kocimi odchodami
- dokładne mycie warzyw przed spożyciem
- przestrzeganie zasad higieny, mycie rąk, zwłaszcza po zabawie w piaskownicy, na boisku itp.
Do zarażenia płodu może dojść w sytuacji, gdy kobieta ulegnie świeżemu zarażeniu T. gondii w czasie ciąży lub tuż przed zajściem w ciążę. Po zarażeniu pasożyt przejściowo jest obecny we krwi ciężarnej kobiety i poprzez łożysko może dostać się do krwi dziecka.
Ryzyko zarażenia płodu zależy od okresu ciąży, w którym doszło do zarażenia matki. Objawy toksoplazmozy mogą wystąpić tuż po porodzie, ujawnić się w pierwszych miesiącach lub latach życia, a nawet później - w wieku młodzieńczym lub dorosłym (zmiany w gałce ocznej).
Najbardziej typowe objawy to:
- wodogłowie lub małogłowie
- zapalenie siatkówki i naczyniówki
- małoocze
- zwapnienia śródczaszkowe
- padaczka
- niedorozwój psychoruchowy.
Źródło:
M. Szczepańska-Putz "Jak pielęgnować dziecko z chorobą zakaźną"
M. Szczepańska-Putz "Jak pielęgnować dziecko z chorobą zakaźną"