Medycyna ogólna

Jaką dietę stosować u pacjentów z hemochromatozą?

Publikacja: 18 lipiec 2018 Ostatnia aktualizacja: 11 wrzesień 2018

Hemochromatoza jest jednostką chorobową będąca wynikiem nadmiernego gromadzenia się żelaza w organizmie. Do zaburzeń dochodzi na poziomie gospodarki regulującej poziom żelaza, z czego wynika późniejsze odkładanie tego pierwiastka w narządach miąższowych, uszkodzenie ich oraz niewydolność.

Hemochromatoza

Osoby chore na hemochromatozę mają ten mechanizm zaburzony. Wchłaniają zdecydowanie więcej żelaza, niż go potrzeba. Żelazo gromadzi się w tkankach miękkich, takich jak wątroba, trzustka, serce, gonady, przysadka.
Hemochromatoza występuje w dwóch postaciach:
  • pierwotna (wrodzona) jest chorobą genetyczną i ze względu na zmutowany gen dzieli się na pięć typów. Najczęściej spotykana postać spowodowana jest mutacją genu HFE.
  • wtórna (nabyta)

Leczenie hemochromatozy

Najskuteczniejszą metodą leczenia pacjentów chorych na hemochromatozę są regularne (1–2 razy w tygodniu) upusty krwi (flebotomia), przy jednoczesnym monitorowaniu parametrów biochemicznych i hematologicznych. Terapia pozwala na usunięcie około 250 mg żelaza w przeliczeniu na jedną jednostkę upuszczonej krwi (500 ml). Skuteczność flebotomii uzależniona jest od stopnia uszkodzenia narządów w momencie rozpoczęcia leczenia. W przypadku hemosyderozy wtórnej znajdują zastosowanie preparaty chelatujące żelazo np. deferoksamina, które ułatwiają wydalanie tego pierwiastka z organizmu.

Dieta w hemochromatozie

Dieta jest ważnym elementem wspomagającym leczenie. W zdrowym organizmie nadmierna podaż żelaza z pożywieniem nie powoduje zaburzeń, z uwagi na obecność sprawnie działających mechanizmów regulujących gospodarkę tego mikroelementu. Postępowanie dietetyczne w przypadku zespołów spichrzania żelaza polega na ograniczaniu spożycia produktów bogatych w żelazo, zwłaszcza hemowe, o dużej biodostępności. Wśród pokarmów obfitujących w ten pierwiastek wyróżnia się:
  • czerwone mięso (wołowina, cielęcina, wieprzowina),
  • podroby (wątroba, nerki),
  • ryby,
  • żółtko jaj,
  • nasiona roślin strączkowych (groch, fasola),
  • orzechy,
  • suszone owoce (morele, śliwki).
Komponując jadłospisy należy uwzględnić produkty mleczne (jogurt naturalny, sery twarogowe), bowiem zawarty w nich wapń zmniejsza wchłanianie żelaza w przewodzie pokarmowym. Ponadto produkty bogate w witaminę C (kapusta kwaszona, natka pietruszki, papryka, czarna porzeczka) nie powinny znajdować się w jednym posiłku z produktami mającymi w swoim składzie pierwiastek śladowy jakim jest żelazo. Chorym na hemochromatozę kategorycznie zabrania się przyjmowania preparatów farmaceutycznych zawierających żelazo oraz witaminę C. Pacjentom zaleca się ograniczenie spożywania alkoholu, ze względu na wzrost intensywności wchłaniania Fe, zaś w przypadku marskości wątroby całkowitą abstynencję. Hemochromatoza to choroba nieuleczalna, która może prowadzić do śmierci. Jednakże badania wskazują, iż wczesne wykrycie schorzenia i wdrożenie odpowiedniej terapii zapobiega postępującemu uszkodzeniu narządów oraz zapewnia długość życia porównywalną do populacji ogólnej.

Produkty wskazane:

  • Mleko i przetwory mleczne; sery, jogurty, kefiry – produkty są źródłem wapnia, który hamuje wchłanianie żelaza,
  • Makarony, kasze, ziarna zbóż – są źródłem błonnika, który również będzie ograniczał przyswajalność żelaza w organizmie,
  • Ziemniaki,
  • Niektóre owoce – z wyłączeniem bogatych w witaminę C i odpowiednio skomponowane w posiłku tak, aby nie nasilały wchłaniania żelaza,
  • Kawa i herbata – ze względu na zawartość taniny również ograniczają wchłanianie żelaza.

Produkty przeciwskazane:

  • Czerwone mięso; wołowina, wieprzowina, cielęcina – bogate źródło żelaza hemowego,
  • Podroby; wątroba, nerki, wędliny, pasztety, żółtka jaj,
  • Ryby,
  • Szpinak, rośliny strączkowe, suszone morele, śliwki,
  • Mak, nasiona dyni, kiełki pszenicy, płatki owsiane, czekolada.
Źródło:
  1. Katarzyna Sikorska, Krzsztof Piotr Bielawski, Tomasz Romanowski, Piotr Stalke, Hemochromatoza dziedziczna – najczęstsza choroba genetyczna człowieka, „Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej” 2006, nr 60, s. 667–676

Ostatnie publikacje