Pyłek pszczeli- właściwości i zastosowanie

Pyłek pszczeli ma więcej właściwości zdrowotnych, niż miód. Jest to pyłek kwiatowy zebrany przez pszczoły i częściowo przez nie przetworzony. Zebrane pyłki w postaci małych kuleczek niosą one do ula, by po dalszym przetrawieniu, stanowił pokarm młodych owadów. Każda z tych małych kuleczek składa się z ok. 100 tysięcy ziaren pyłków, w tym także roślin leczniczych, np. dziurawca, mniszka lekarskiego, dzikiej róży. U wlotu do ula pszczelarze zakładają rodzaj przeszkody, która sprawia, że część pyłku w niej pozostaje. Wysuszony, trafia potem do sklepów.

Pyłek kwiatowy zawiera co najmniej 18 witamin (prowitamina A, ryboflawina, tiamina, niacyna, pirydoksyna, kwas pantotenowy, witaminy D, E, K, H, kwas foliowy, rutyna, kwas askorbinowy, inozytol, cholina), 22 aminokwasy (w tym egzogenne, czyli takie, których organizm człowieka nie jest w stanie sam wyprodukować), 25 składników mineralnych (P, Ca, K, I, Zn, Cu, Na, Hg, Mg, Cl, Mn, Se, Mo, Si, B, Ti), 25% białka, 14 kwasów tłuszczowych (w tym stosunkowo spore ilości kwasu linolowego) i 11 enzymów. Nawet najlepsze multiwitaminy nie mają większej zawartości składników odżywczych od pyłku kwiatowego. Związki fenolowe występujące w pyłku kwiatowym wykazują pełne spektrum oddziaływania biologicznego na organizm – m.in. wzmacniają naczynia włosowate, mają właściwości przeciwzapalne, przeciwmiażdżycowe, przeciwutleniające, żółciopędne, moczopędne i przeciwnowotworowe, a także ochraniają przed promieniowaniem jonizującym. Wśród flawonoidów na największą uwagę zasługuje rutyna (pyłek kwiatowy jest najlepszym źródłem tej witaminy, szczególnie polskiego pochodzenia), która pomaga wzmocnić naczynka krwionośne (naczynia włosowate). W pyłku znaleźć można także antocyjanidyny, katechiny, kwasy fenolowe oraz związki triterpenowe.

• Białko

Zawiera on więcej białka niż jakikolwiek produkt odzwierzęcy, w tym wszystkie aminokwasy egzogenne oraz wolne aminokwasy. Pyłek kwiatowy ma więcej aminokwasów niż jajko w tej samej masie i 50% więcej białka niż chuda wołowina. W białku pyłku kwiatowego znajdują się następujące frakcje: albuminy, globuliny, gluteliny, prolaminy i inne białka. Pyłek kwiatowy zawiera wszystkie aminokwasy niezbędne do budowy białka ludzkiego Dostarcza również kwasów nukleinowych DNA i RNA, które m.in. poprawiają odporność u pacjentów hospitalizowanych.

• Tłuszcze

We frakcji kwasów tłuszczowych występuje 9 kwasów, w tym 6 kwasów nasyconych oraz 3 kwasy nienasycone: oleinowy, linolowy i α-linolenowy – w łącznej ilości 64,4%. Kwas linolowy i linolenowy (niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe – NNKT) muszą być dostarczane do organizmu człowieka z zewnątrz, wraz z pożywieniem. Są niezbędne do budowy błon komórkowych, zapewniają ich prawidłowe funkcjonowanie, zapobiegają zakrzepom krwi w naczyniach, obniżają ciśnienie tętnicze krwi i poziom cholesterolu w surowicy krwi. We frakcji lipidowej pyłku kwiatowego kwasy tłuszczowe stanowią większość, można więc przyjąć, że jest to bogate źródło NNKT. Pyłek kwiatowy zawiera fosfolipidy, takie jak lecytyna. Fosfolipidy hamują odkładanie lipidów w hepatocytach, zabezpieczając organizm przed hepatozą (czynnościowym zaburzeniem wątroby), a tym samym przed rozwojem miażdżycy. Dzięki obecności fitosteroli pyłek kwiatowy wykazuje działanie estrogenne, stymulując procesy tworzenia i dojrzewania komórek jajowych u zwierząt i ludzi. Obecność w pyłku kwiatowym β-sitosterolu – antagonisty cholesterolu – może wspomagać przeciwmiażdżycowe działanie tego produktu pszczelego.

• Węglowodany

Pyłek kwiatowy zawiera cukry zarówno proste, jak i złożone. Ogólna zawartość węglowodanów w pyłku kwiatowym jest mocno uzależniona od kwiatów, z których pszczoły zbierają pyłek, i kraju jego pochodzenia. Większość węglowodanów stanowią cukry proste, głównie glukoza i fruktoza. Wśród węglowodanów złożonych wymienia się dekstryny, skrobię, celulozę i polleninę. Pyłek pszczeli jest też źródłem błonnika.

Warto jest więc dodać pyłek pszczeli do swojej codziennej diety. Przy zakupie warto zwrócić uwagę, aby pyłek był w postaci małych kuleczek o różnych odcieniach żółci, czasem też w barwie brązowej, czarnej lub białej. Na spożywanie pyłku pszczelego jest wiele sposobów. Do najbardziej popularnych należy mieszanie go z miodem, jednak można go jeść również z sokiem, mlekiem, dżemem lub twarożkiem. Warto wiedzieć, że niektóre odmiany pyłku posiadają gorzki posmak, dlatego łatwiej jest go przyjmować z dodatkiem słodkich domieszek. Aby organizm lepiej go wchłonął dobrym sposobem jest zmielenie go lub sproszkowanie. Kolejnym sposobem, dzięki któremu możemy zmiękczyć wysuszony pyłek, jest zalanie go lekko podgrzaną wodą lub mlekiem w proporcjach 1/2 lub 1/3 szklanki. Pyłek należy pozostawić na kilka godzin do czasu, aż spęcznieje.