Infekcje dróg moczowych u dzieci - objawy i leczenie

Infekcje dróg moczowych u dzieci pojawiają się dość często. U małych dzieci jednak jest bardzo trudno je rozpoznać. U najmłodszych pacjentów zapalenie dróg moczowych daje niespecyficzne objawy. Problemem jest także pobranie moczu w celu zbadania oraz postawienia diagnozy. Jeśli leczenie nie zostanie rozpoczęte na czas, może dojść do poważnych powikłań.

Najczęstszą przyczyną powstawania infekcji dróg moczowych są bakterie (np. E. coli), grzyby i wirusy. Można wymienić czynniki, które sprzyjają powstawaniu infekcji dróg moczowych u dzieci:

• przebyte wcześniej zakażenie układu moczowego
• zaparcia, nietrzymanie stolca
• obecność rozpoznanej wady wrodzonej układu moczowego, w tym odpływ pęcherzowo-moczowodowy (OPM)
• zaburzenia mikcji (nietrzymanie moczu, częste lub rzadkie mikcje, parcia naglące)
• nieprawidłowe wyniki badań ultrasonograficznych (USG) w wywiadzie, w tym wykonanych prenatalnie
• dodatni wywiad rodzinny w kierunku zakażenia układu moczowego  (rodzice, rodzeństwo)
  

Najczęstsze infekcje przypadają między 2 s 6 rokiem życia dzieci. Niestety częściej z tą przypadłością borykają się dziewczynki niż chłopcy. Spowodowane jest to krótszą cewką moczową u dziewcząt, a więc krótszą dla patogenów drogą do pokonania.Wyjątek stanowi okres noworodkowy. W tym czasie zakażenie dróg moczowych częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek, co prawdopodobnie wiąże się z częstym występowaniem u tej płci wad rozwojowych układu moczowego.

Objawy zakażenia układu moczowego zależą od wieku dziecka. U niemowląt (dzieci do 1. roku życia) pojawiają się:

• gorączka
• brak apetytu
• wymioty
• brak przyrostu masy ciała
• niepokój i płacz
• nadmierna senność
• zmiana barwy, przejrzystości i zapachu moczu

U dzieci w tym wieku również pojawiają się gorączka, wymioty, brak apetytu, brak przyrostu masy ciała, jednak dodatkowo skarżą się na:

• bóle brzucha i bóle okolicy lędźwiowej,
• ból i pieczenie podczas oddawania moczu. Może to być też uczucie parcia na mocz, częstomocz, szczypanie, świąd czy kłucie podczas oddawania moczu

Leczenie polega na podawaniu, zwykle przez 7-14 dni, antybiotyku lub chemioterapeutyku.

Dzieci do 3. roku życia muszą przebywać w szpitalu, gdyż znajdują się w grupie wysokiego ryzyka uogólnienia infekcji. Ponadto najmłodsi do 3. miesiąca życia przeważnie wymagają stosowania leczenia pozajelitowego ze względu na trudności w podawaniu leków doustnych.

Jeśli dziecko jest w dobrym stanie ogólnym i przyjmuje leki doustnie, może być ono leczone w domu. Należy pamiętać, aby podawać dziecku antybiotyki tak długo i w takich dawkach, jak zalecił lekarz, nawet jeśli szybko nastąpiła poprawa. Ustąpienie objawów infekcji przed końcem kuracji wcale nie oznacza wyleczenia, a jedynie to, że udało się zapanować nad bakteriami. Aby leczenie zostało zakończone sukcesem, należy doprowadzić kurację do końca. Niedoleczone zakażenie może nawracać.