Higiena i pielęgnacja złamanej ręki

Dzieci mają naturalną potrzebę ruchu, pokonywania wszelkich ograniczeń i barier. Wielokrotnie podczas zabawy przewracają się, czasami niestety niefortunnie i dochodzi do pęknięcia kości. Najczęstszymi złamaniami do jakich dochodzi to złamania kości nadgarstka, przedramienia lub łokcia. Dziecko w naturalny sposób chroni się przed upadkiem, wyrzucając ręce do przodu. Nie każdy upadek kończy się złamaniem. Jak rozpoznać, że doszło do złamania?

Złamanie to częściowe lub całkowite przerwanie ciągłości kości. Klasyczne objawy, które towarzyszą złamaniu to:

• ból,
• obrzęk,
• opuchlizna,
• zasinienie,
• utrzymywanie ręki nieruchomo, oszczędzanie jej

Jak radzić sobie z gipsem u dziecka?

Najczęściej u dzieci stosuje się opatrunki gipsowe, nawet w przypadku nieskomplikowanych złamań. Robi się to po to, by chronić kość przed przemieszczeniem, uszkodzeniem oraz pogłębieniem złamania. Dziecku trudno wytłumaczyć, by uważało na uszkodzoną rękę, dlatego gips staje się u nich dobrym rozwiązaniem. W zależności od miejsca urazu i stopnia urazu zakładane są pełne opatrunki gipsowe, szyny gipsowe lub podłużniki gipsowe. Lekarz może zdecydować się na tak zwany lżejszy gips w przypadku niewielkich uszkodzeń kości lub klasyczny ciężki gips, gdy doszło do poważniejszego urazu. Jeśli doszło do przemieszczenia kości, lekarz przed założeniem gipsu wprowadza małego pacjenta w znieczulenie, nastawia kość. W 24 godziny po założeniu gipsu dziecko powinno pozostać pod czujnym okiem rodzica. W tym czasie gips twardnieje, uderzenie nim, może skutkować ukruszeniem, zniekształceniem, co może skutkować kolejnym założeniem opatrunku. Poza tym w trakcie noszenia gipsu należy chronić gips przed zamoczeniem. W przypadku ręki wskazany jest temblak (łokieć ma się znajdować niżej niż nadgarstek), który odciąża kręgosłup i chroni dłoń przed puchnięciem. Można podłożyć pod rękę poduszkę, dzięki temu zwiększy się komfort odpoczynku. W przypadku sporego bólu, lekarz zazwyczaj zleca paracetamol w dawkach dostosowanych do wieku dziecka. Zanim zostanie zdjęty gips, zazwyczaj lekarz zaleca wykonywanie prostych ćwiczeń:

• poruszania palcami chorej ręki
• napinanie mięśni
• poruszanie ramionami lub łokciami
• zaciskanie pięści

Jeśli doszło do nieskomplikowanego urazu, zazwyczaj nie ma potrzeby pozostawienia dziecka w domu – chyba, że na kilka dni tuż po wypadku, po to, by dziecko obserwować i ocenić, jak sobie radzi z sytuacją, czy ręka nie boli, nie puchnie, itd.

Wizyta kontrolna u lekarza

W trakcie noszenia opatrunku gipsowego zazwyczaj zlecana jest kontrolna wizyta u lekarza. Niezwłocznie, należy z dzieckiem udać się do lekarza, jeśli zaobserwujemy niepokojące objawy:

• sinienie palców
• problemy z poruszaniem palców i silny ból
• wysięki spod gipsu
• mrowienie w palcach

Wizyty u lekarza wymaga sytuacja, gdy gips zostanie zamoczony lub pęknie. Warto również pamiętać, by nie ściągać samodzielnie gipsu, ale dopiero po wykonaniu prześwietlenia u lekarza. O ściągnięciu gipsu decyduje ortopeda.
Po zdjęciu gipsu naskórek łuszczy się a skóra jest sucha. Należy umyć wodą z mydłem i natłuścić skórę wazeliną lub kremem. Po długim, często wielotygodniowym unieruchomieniu ruchy ręki w stawie są ograniczone i bolesne, dlatego wszystkie czynności powinny być wykonywane ostrożnie, aż do przywrócenia pełnej sprawności. Po zdjęciu opatrunku gipsowego zazwyczaj występuje obrzęk kończyny, któremu można zapobiec stosując opaskę elastyczną do chodzenia zdejmowaną na noc.